Edgar Degas „Błękitne tancerki” - opis obrazu, interpretacja

Edgar Degas urodził się w 1834 r. w Paryżu. Ze stolicą Francji związany był do końca życia (1917) i to właśnie tam rozpoczął swą działalność twórczą. Jako malarz był reprezentantem impresjonizmu. Szczególnie ciekawie potrafił ukazywać postaci znajdujące się w ruchu („Lekcja tańca”, „Primaballerina”). Na skutek zaangażowania w pracę artystyczną znacznie pogorszył się jego wzrok. Już w latach 80. Degas zaczął malować akwarele, które nie wymagały wielkiej ostrości tego zmysłu.

Obraz „Błękitne tancerki” powstał ok. 1890r., był więc dziełem ze schyłkowego okresu twórczości Degasa. Na płótnie ukazany został kwartet tańczących baletnic. Kolorystyka dzieła jest bardzo subtelna i delikatna. W centrum kompozycji znajduje się plama błękitu (sukienki tancerek). Tło stanowi mieszanina jasnych odcieni zieleni, brązu i pomarańczowego oraz noszonego przez kobiece postacie odcienia niebieskiego. Jaskrawe barwy kontrastują ze kolorem skóry tancerek - niemal śnieżną bielą.

Degas na swoim obrazie w mistrzowski sposób przedstawił zawieszone w ruchu artystki. Oglądając to płótno można mieć wrażenie, że za ułamek sekundy odwieczne koło tańca ponownie zacznie się obracać. Osadzone gdzieś wśród drzew baletnice tworzą wyłom w jednolitej strukturze kolorystycznej otoczenia. Błękit tworzy opozycję do kolorów charakterystycznych dla natury.

„Błękitne tancerki” można oglądać jako przedstawienie szczególnej potęgi ruchu i tańca, który tak bardzo fascynował Degasa. Kolor przypisany tytułowym postaciom symbolizuje szczęście, uduchowienie, spokój oraz wolność. Być może właśnie barwa będących w ruchu tancerek ma przywodzić na myśl wszystko to, co człowiek może odnaleźć wtedy, kiedy wchodzi w taneczny trans.