Tragedia antyczna - cechy tragedii greckiej
JUŻ 9902 WYPRACOWANIA W BAZIE!
- 4914 wypracowanie - Język polski
- 1594 wypracowanie - WOS
- 2021 wypracowanie - Historia
- 787 wypracowanie - Religia
- 528 wypracowanie - Język angielski
- 58 wypracowanie - Język niemiecki
Tragedia antyczna cechuje się zastosowaniem zasady trzech jedności, czyli jedności miejsca czasu i akcji. Zasada ta polega na tym, że akcja odbywa się zawsze w ciągu maksymalnie kilku dni, w tym samym miejscu, a wydarzenia, które działy się poza sceną były relacjonowane przez jednego z aktorów.
Jedność akcji polegała na ukazaniu tylko jednego wątku fabularnego. Są to zasady niezwykle ważne dla teatru antycznego ze względu na fakt, iż sztuka przedstawiana na scenie nie mogła opowiadać historii o dużej rozpiętości czasowej, ponieważ ówczesny teatr nie miał odpowiednich środków do ukazania zmiany czasu.
Podobnie rzecz się miała względem jedności miejsca. Historia przedstawiona w dramacie antycznym odbywała sie tylko w jednym miejscu – na przykład na schodach świątyni czy w pałacu władcy. Zmiana dekoracji podczas trwania przedstawienia nie była rzeczą łatwą.
Drugą niezwykle ważną cechą tragedii greckiej było zastosowanie zasady decorum – oznaczało to wykorzystanie w tragediach języka podniosłego, wysokiego, natomiast w komediach języka niskiego, potocznego. Zasada ta była przestrzegana we wszytkich przedstawieniach.
Starożytni uważali, że nie godzi się mówić o rzeczach niezwykłej wagi językiem prostym i wulgarnym. Nie należało w tragediach umieszczać językowego humoru czy żartów, ponieważ mogły one zakłócic odbiór dzieła. Dramat miał wywoływać poczucie smutku, więc rozśmieszanie publiczności uważane byłoby za nietakt. Podobnie w komedii – która z natury rzeczy miała bawić i śmieszyć – nie wspominano o smutnych wydarzeniach, aby niepotrzebnie nie zmieniać odbioru dzieła. Widz, który przyszedł do teatru by doświadczyć rozrywki, oczekiwał jedynie dzieła wesołego.
W późniejszych czasach zasada trzech jedności i zasada decorum nie były przestrzegane. Dramaty Szekspira słyną z tego, że jest w nim zarówno miejsce na śmiech, jak i na płacz. W „Hamlecie” znajdujemy miejsca, w których zamieszczono żarty (niekiedy nawet bardzo odważne). W tym samym dramacie widzimy również sceny tragiczne, w których wiele postaci umiera.
Podobne wypracowania do Tragedia antyczna - cechy tragedii greckiej
- J.M. Barrie „Przygody Piotrusia Pana” - charakterystyka Wendy
- Olga Tokarczuk „Dom dzienny, dom nocny” - moje wrażenia z lektury
- Krystyna Siesicka „Zapałka na zakręcie” - charakterystyka Mady
- Edgar Degas „Błękitne tancerki” - opis obrazu, interpretacja
- Dan Brown - biografia, życiorys
- Krzysztof Kamil Baczyński „Elegia o... (chłopcu polskim)” - interpretacja, analiza i opracowanie elegii
- Jan Matejko „Bitwa pod Grunwaldem” - opis, interpretacja obrazu
- Alina i Czesław Centkiewiczowie „Zaczarowana zagroda” - problematyka
- Krzysztof Kamil Baczyński „Samotność” - Stan duszy człowieka opuszczonego - opis, opracowanie
- Bolesław Leśmian „Piła” - interpretacja i analiza utworu
- Edward Stachura „Zobaczysz” – interpretacja i analiza wiersza
- Ignacy Krasicki „Filozof i chłop” - interpretacja i analiza bajki
- Fiodor Dostojewski „Zbrodnia i kara” - charakterystyka Raskolnikowa
- „Szewcy” Witkacego - postulat Czystej Formy
- Boccaccio „Dekameron” - „Sokół” - opis noweli. Cechy noweli „Sokół”
- Ryszard Kapuściński „Cesarz” - motyw władzy w „Cesarzu” Kapuścińskiego. Opracowanie
- Jarosław Iwaszkiewicz „Panny z Wilka” - charakterystyka bohaterek opowiadania
- Kordian jako bohater-idealista doby romantyzmu - rozwiń temat na podstawie utworu Juliusza Słowackiego „Kordian”
- Tolkien „Władca Pierścieni” - charakterystyka Aragorna
- Wiersze Daniela Naborowskiego - Motyw wanitatywny w twórczości Daniela Naborowskiego. Opracowanie