Jan Kochanowski „O żywocie ludzkim” - interpretacja i analiza fraszki

Fraszki Jana Kochanowskiego opiewają przeróżną tematykę. Od pochwały zabawowego trybu życia, przez wiersze autotematyczne, po zadumę nad przewrotnością kobiet i kruchością oraz paradoksalnością życia.

Do tej ostatniej kategorii należy wiersz „O żywocie ludzkim” („Wieczna Myśli...”). Jednocześnie jest to wiersz pisany przez podmiot religijny, dla którego sprawy wiary nie są obojętne. Cały wiersz przybiera formę apostrofy do Boga, którego podmiot nazywa „Wieczną Myślą” podkreślając kontemplacyjną naturę Stwórcy.

Mądrość Najwyższego jest bezdyskusyjna, dlatego dziwiący się światu podmiot liryczny zdaje sobie sprawę, iż powinien zajmować pozycję uniżoną w stosunku do swego Stwórcy. Jednak z drugiej strony wiersz ma charakter poufałego dialogu z Najwyższym, nie jest modlitwą czy prośbą. Podmiot, wyrażając swe troski, posuwa się nawet do delikatnej zadziorności.

Sam tytuł sugeruje bardzo poważny, nawet filozoficzny temat. Rozważania dotyczące istoty naszej egzystencji od lat zajmowały umysły myślicieli. Od punktu widzenia filozofa zależało, czy postrzegał je jako niezwykłą wartość, czy jako epizod dla ludzkości.

Podmiot liryczny postrzega świat jako plątaninę rozmaitych emocji, starań...