Esej o miłości

Miłość jest uczuciem pozytywnym, dobrym, jest jedną z najwyższych wartości niematerialnych, jakie może zdobyć człowiek. Czy tak naprawdę można bez niej żyć w pełni?

Słowo „miłość” w większości przypadków ukierunkowuje myśli ku uczuciu łączącemu kobietę i mężczyznę. Na temat takiej miłości powstała niezliczona ilość filmów, piosenek, utworów poetyckich i prozatorskich. Temat miłości jest jednym z najczęściej wykorzystywanych przez człowieka motywów. Co to oznacza? Że mimo iż często staramy się zbagatelizować rolę miłości w naszym życiu, to jednak jest ona zdecydowanie najważniejsza. Zwłaszcza dziś, kiedy to lansowany jest model singla, który dokonał świadomego wyboru życia w samotności i stawiającego na rozwój osobisty poprzez wspinanie się po szczeblach kariery, miłość spychana jest na margines. Ale według mnie jest to jedynie racjonalizacja, próba oszukania własnych odczuć w związku z brakiem bliskiej osoby. Dzięki takiemu podejściu łatwiej jest funkcjonować, to chroni przed marazmem. Jeśli człowiek wmówi sobie, że dzięki karierze będzie niezależny, samowystarczalny i będzie miał więcej czasu dla znajomych i na własne przyjemności, to w pewien sposób wypełni mu to życie na tyle, że nie będzie tak dotkliwie odczuwał samotności. 

Ludzie nie potrafią w dłuższej perspektywie funkcjonować w pojedynkę, są stworzeniami stadnymi, które tę pierwszą - miłość rodzicielską - pragną zamienić na miłość do ukochanej osoby, aby z nią stworzyć nową rodzinę, która z kolei będzie pierwszym źródłem miłości dla potomstwa. Kiedy to się dzieje, że miłość rodziców przestaje wystarczać i człowiek zaczyna pragnąć odwzajemnionego uczucia do kogoś odmiennej płci? Zdaje się, że nie ma tu jasnych reguł, jest to indywidualne i zależy od pewnej dojrzałości wewnętrznej. Czasami dzieje się tak, że bardzo długo nie można spotkać osoby, z którą stworzymy się związek oparty na miłości. Niektórzy ludzie nie spotykają jej wcale. 

Według mnie częstą przyczyną odrzucania przez ludzi rodzącej się miłości jest strach przed niepowodzeniem. Ludzie, którzy doświadczyli w dzieciństwie braku miłości między rodzicami, którzy zamiast pozytywnych relacji otrzymali jedynie obraz walki i wrogości, niechętnie otwierają swoje serca i bronią się przed uczuciem, w obawie przed przeżywaniem tego samego, tyle, że na własny rachunek. Dlatego właśnie wiele par popełnia kardynalny błąd - nie rozstaja się, gdy wiedzą, że już nie będą potrafili się porozumieć. Wielokrotnie słyszy się na przykład: „Zostałam z nim dla dobra dzieci” albo: „Przecież dzieci muszą mieć ojca” i to jest najgorsze z rozwiązań. Najczęściej to kobietom wydaje się, że lepsza jest rodzina żyjąca w niezdrowych stosunkach niż żadna. A przecież to tylko utwierdza dziecko w przekonaniu, że rodzina, to koszmar, a coś takiego jak miłość nie istnieje.

Miłość jest wbrew porom ciężką pracą. To nie tylko romantyczne gesty i słowa. Miłość to wiele kompromisów, uczenie się siebie nawzajem, miłość i związek, to zadanie na całe życie, bo tylko wiele wysiłku włożonego w pielęgnowanie ich, może sprawić, że pod koniec życia spojrzy się wstecz i powie: „Moje życie było coś warte, kochałem i byłem kochany”. Przede wszystkim miłość musi być robieniem wszystkiego dla dobra drugiej osoby. Zespół Happysed w refrenie jednej ze swoich piosenek zawarł prawdę, która mówi czym przede wszystkim powinna, a czym nie powinna być miłość: „Miłość to nie pluszowy miś ani kwiaty, to też nie diabeł rogaty, ani miłość kiedy jedno płacze, a drugie po nim skacze. Miłość to żaden film w żadnym kinie, ani róże, ani całusy małe, duże. Ale miłość - kiedy jedno spada w dół, drugie ciągnie je ku górze”.

Miłość jest uczuciem wymagającym, ale zdecydowanie potrzebną częścią życia; jeśli jest, wszystkie cele życiowe są łatwiejsze do realizacji, a problemy nie przerażają aż tak bardzo.