Aleksander Kamiński „Kamienie na szaniec” - gatunek i rodzaj literacki - omówienie

„Kamienie na szaniec” to książka Aleksandra Kamińskiego, która należy do utworów epickich, a jeśli chodzi o gatunek literacki - jest to powieść oparta na autentycznych wydarzeniach, czyli zalicza się do literatury faktu.

"Kamienie na szaniec" jako utwór epicki - cechy

Cechy, które świadczą o zaklasyfikowaniu książki do epiki, to tekst pisany prozą, czyli mową niewierszowaną. 

Następny wyznacznik to obecność narratora. W tym utworze odnaleźć można dwóch narratorów - trzecioosobowego, który nie bierze udziału w wydarzeniach, ale który opisuje i komentuje je jako świadek, oraz wypowiadającego się w pierwszej osobie liczby mnogiej, który jest jednym z bohaterów. 

Na obecność świata przedstawionego, który jest kolejną cechą dzieł epickich, składa się obecność bohaterów, fabuła oraz czas i miejsce akcji. Głównymi bohaterami „Kamieni na szaniec” są Aleksy Dawidowski, Jan Bytnar oraz Tadeusz Zawadzki. Bohaterowie drugoplanowi i epizodyczni to Leszek Domański, Jerzy Musiakiewicz, Jędrek Makulski i inni. Na fabułę jako układ zdarzeń w świecie przedstawionym składa się tu cała opowiedziana w utworze historia Alka, Rudego i Zośki i ich działalności w Szarych Szeregach. Czas akcji to lata okupacji niemieckiej od czerwca 1939 do sierpnia 1943 roku, której miejscem jest głównie Warszawa i jej okolice. 

"Kamienie na szaniec" jako literatura faktu

Literatura faktu to jeden z gatunków epickich, który w tym przypadku łączy w sobie elementy reportażu (dążenie do szczegółowego udokumentowania relacji z wydarzeń, bezpośrednie zwroty do czytelnika, swoboda w prowadzeniu wątków), opowieści (chronologia wydarzeń, liczne epizody, rozbudowane analizy społeczne i psychologiczne) oraz gawędy harcerskiej (luźna rozmowa o przeżyciach, dygresje). „Kamienie na szaniec” opowiadają o autentycznych wydarzeniach z dziejów Szarych Szeregów w okupowanej Warszawie, które zostały jednak zbeletryzowane.