„Słuchaj po prostu głosu Twego serca”, czyli recepta na szczęście na podstawie „Alchemika” Paulo Coelho

Rzeczywistość współczesnego człowieka wypełniona jest wieloma rozmaitymi głosami, które gromadzą się i nawarstwiają dzięki ogólnodostępnym środkom masowego przekazu. Ich przeważająca część woła do nas z telewizji i Internetu, inne z gazet, reklamowych bilboardów, radia, jeszcze inne ze szkoły i z domu rodzinnego. Próbują formować recepty na szczęśliwe życie w zdrowiu i samozadowoleniu, które mają nam zapewniać właściwie dobrane ćwiczenia fizyczne, dieta, podążanie za nowinkami mody i techniki. Radzą w jaki sposób układać relacje z drugim człowiekiem tak, aby być przez wszystkich lubianym i szanowanym, nie zatracając przy tym swojej indywidualności.

Również szkoła i rodzice tłumaczą nam, co jest dla nas dobre, a co złe, w którą stronę powinniśmy podążać, by odnaleźć nasze szczęście, a która z dróg z pewnością nas unieszczęśliwi w dłuższej perspektywie. Korzystamy z ich doświadczenia, ale w życiu każdego z nas nadchodzi moment, w którym wahamy się, a żaden z otaczających nas głosów nie trafia do nas, nawet jeśli udzielane nam porady wydają się zupełnie słuszne i logiczne.

Paulo Coelho podpowiada, iż w takiej chwili powinniśmy zamknąć swoje uszy na wszystkie zewnętrzne głosy i uważnie przysłuchać się temu, który pozostaje zawsze nieomylny, choć nie kieruje się żadnymi racjonalnymi zasadami. To głos serca.

To właśnie za nim podąża Santiago, bohater powieści „Alchemik”. Jego serce podpowiada mu najpierw, że w dalekich krainach czeka na niego wielki skarb, później zaś steruje nim w poszukiwaniu celu podróży. Santiago wielokrotnie waha się, boi, cierpi, wewnętrzna siła pcha go jednak stale do przodu, dając przekonanie, iż to, co robi jest słuszne, choć z punktu widzenia innych ludzi jego działania wydają się nierozważne, a może nawet śmieszne.

Alchemik, który prowadzi Santiago przez egipską pustynię, przekazuje mu jedną z zasadniczych prawd alchemii – podszepty płynące z naszego wnętrza są podszeptami wszechświata, który zawsze sprzyja tym, co znają swoje pragnienia i wytrwale dążą do ich realizacji. Jeśli więc twoje serce podpowiada, aby pójść taką, a nie inną ścieżką – słuchaj go, bo kieruje cię na drogę twojego przeznaczenia. Przeznaczeniem każdego człowieka jest zaś jego szczęście. Dla wszystkich nas leży ono jednak gdzie indziej: dla jednych w karierze, dla drugich w rodzinie, dla jeszcze innych w podróżowaniu. Nikt postronny nie może jednak ocenić tego za nas, słyszy bowiem jedynie to, co mówią nasze usta, często ograniczone strachem przed sprawieniem komukolwiek zawodu lub przed zwykłą śmiesznością. O rzeczywistych pragnieniach i drodze do ich realizacji może powiedzieć prawdę tylko nasze serce.