Lucy Maud Montgomery „Ania z Zielonego Wzgórza” - charakterystyka Ani z Zielonego Wzgórza

Ania Shirley to jedenastoletnia dziewczynka, sierota, przygarnięta przez Marylę i Mateusza Cuthbertów. Życie nie rozpieszczało Ani, nie zna swoich rodziców, umarli kiedy była niemowlęciem, potem mieszkała u kilku rodzin i ciężko pracowała opiekując się ich dziećmi. Mimo to Ania jest osobą radosną, uczuciową, żywiołową, kocha życie i cały świat. Dziewczynka jest bardzo szlachetna, opowiadając Maryli o swoich poprzednich domach, nie mówi złego słowa na ludzi u których mieszkała, choć z jej wypowiedzi pani Cuthbert łatwo wnioskuje, jak była tam traktowana. Ania nie bawi się w dyplomację, nie chce zrobić wrażenia na Maryli, po prostu ma dobre serce i nie jest w stanie źle mówić o ludziach. To jednak nie znaczy, że Ania pozwala z siebie żartować albo podporządkowuje się innym. O nie, dziewczynka ma własne zdanie i głośno je wyraża. Obraża się na Gilberta, który nazywa ją „marchewką” z powodu płomiennie rudych włosów. Jest tak uparta, że wybacza swemu prześladowcy dopiero po czterech latach. Podobnie postępuje z Małgorzatą Linde, przyjaciółką Cuthbertów – kiedy w czasie odwiedzin na Zielonym Wzgórzu Małgorzata mówi Ani, że jest chuda, ruda i piegowata. Dziewczynka krzyczy, że jej nienawidzi i za nic w świecie nie chce jej przeprosić. Ania jest szczera, mówi to co myśli a w gniewie nie zastanawia się, jakie konsekwencje mogą ją za to spotkać.

Inną cechą Ani jest gadatliwość, dziewczynka opowiada o tym co przeżyła, widziała, co sobie wyobraziła albo o tym, co chciałaby robić. Pyta też o różne uczucia i sytuacje, wprawiając w zakłopotanie Mateusza i Marylę. Pan Cuthbert szczerze polubił dziewczynkę, nie rozmawia z nią zbyt wiele, jest osobą małomówną, ale uważa, że Ania wniosła do ich domu ożywienie i radość, jakiej nigdy wcześniej tam nie było.

Ania Shirley jest również bardzo uczuciowa. Nadaje specjalne nazwy miejscom i roślinom na Zielonym Wzgórzu i okolicy. Pelargonię stojąca na oknie nazywa Jutrzenką, wiśnię rosnącą przy domu Królową Śniegu, drogę prowadzącą do domu – Aleją Zakochanych. Upiększając otoczenie, dziewczynka upiększa swoje życie. To także sposób na samotność – należy pamiętać, że Ania była sierotą i nigdy nie miała nikogo bliskiego, przekazywana od rodziny do rodziny.

Ania jest także pracowita i inteligentna, choć prawie nie chodziła do szkoły, bardzo stara się dobrze uczyć i osiągać sukcesy. Nie jest jej łatwo, bo jako przybłęda i osoba znikąd traktowana jest gorzej przez inne dzieci. Dzięki wytrwałości i staraniom, zostaje najlepszą uczennicą i zdobywa stypendium.
 
Z biegiem czasu Ania odwdzięcza się Cuthbertom za dobre serce – kiedy umiera Mateusz, Ania rezygnuje z wyjazdu na studia do obcego miasta, zostaje na Zielonym Wzgórzu i pomaga Maryli. Nie traktuje tego jako poświęcenie, ale naturalny gest. Ania jest dobrym człowiekiem.