Na stronie używamy cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich wykorzystywanie. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.
unikalne i sprawdzone wypracowania

Antoni Czechow „Dyplomata” - problematyka utworu

Nowelka rosyjskiego pisarza - Antoniego Czechowa pod tytułem „Dyplomata” opowiada o z pozoru komicznej sytuacji, w której znalazł się tytułowy bohater - Arystarch Iwanowicz, pułkownik Piskariew. To do jego postaci odwołuje się tytuł fabuły. Autor opisuje przedziwną sytuację po śmierci Anny Lwownej Kuwaldiny, żony radcy tytularnego Michała Piotrowicza.

Zbolała i zrozpaczona rodzina wysyła pułkownika z poważną misją przekazania informacji o śmierci Anny Michałowi. Ciotka mówi przy tym, aby z wiadomością o tym tragicznym wydarzeniu podzielił się z przyjacielem w sposób subtelny, taktowny, jak najbardziej delikatny, gdyż sam Kuwaldin jest słabego zdrowia. Dramatyczne wieści mogłyby go „ogłuszyć” i być może doprowadzić do kolejnego nieszczęścia. Piskariew zostaje pouczony, aby postępować z uczuciami Piotrowicza łagodnie, potraktować sprawę w sposób dyplomatyczny.

Pułkownik wybiera się do przyjaciela, jednak kiedy przybywa na miejsce, nie wie, jaką metodę obrać, aby przekazać informacje o śmierci żony Anny. W efekcie udaje, że wpadł do kolegi przypadkowo podczas spaceru i zaczyna rozmawiać o ładnej pogodzie za oknem, zaletach życia w stanie kawalerskim i jakim to niepowodzeniem życiowym jest instytucja małżeństwa. Podkreśla przy tym, że Anna była najgorszą z możliwych żon: „Jest za co ją kochać! Oprócz złości nic od niej nie zaznałeś. Wybacz mi, starcowi, ale ja jej nie lubiłem… Nie mogłem na nią patrzeć! Jadę niedaleko jej domu i zamykam oczy, żeby jej nie zobaczyć…”.

Piskariew plącze się w swoich zeznaniach, co wywołuje podejrzenia ze strony Piotrowicza. Efekt jest zgoła odmienny, od tego, jaki spodziewa się uzyskać pułkownik. Radca tytularny sam domyśla się okrutnej prawdy i już z tego powodu rozpacza, podczas gdy Piskariew zaczyna zaprzeczać, jakoby Anna zmarła. Kilka razy przejęzycza się, nazywając żonę Michała „nieboszczką” lub przypadkowo rozprawia o mszy żałobnej, którą ma odprawić ksiądz. Kiedy Piotrowicz zaczyna snuć przypuszczenia, że Anna nie żyje, natychmiast zrozpaczony załamuje ręce i wybucha płaczem. Uskarża się też na „dyplomację” przyjaciela, który go „oszczędza”.

Głównym problemem opisanym w opowiadaniu Antoniego Czechowa jest zjawisko dyplomacji. Według Słownika wyrazów obcych dyplomata to człowiek zręczny i taktowny w działaniu nastawionym na osiągnięcie jakiegoś celu”. Dyplomatą nazywany jest również w ironiczny sposób Piskariew, który tak bardzo przejął się swoim zadaniem, że nie udźwignął jego ciężaru. Miał w sposób taktowny przekazać wdowcowi smutne wiadomości o śmierci żony, ale udelikatnił swoją wypowiedź do tego stopnia, że Piotrowicz załamał się jeszcze bardziej.

Samo zakończenie utworu jest wymowne. Piskariew wraca do domu pogrążonej w żalu rodziny i pokazuje, że nie zdawał sobie sprawy ze swojej niedelikatności w ogóle. Na dodatek nie może być on uznawany za dobrego dyplomatę, bo nawet nie zauważył, że przyjaciel sam domyślił się, co się wydarzyło. Nie domyślił się również, iż swoimi niedomówieniami przysporzył Piotrowiczowi jeszcze więcej bólu, naraził go na strach, niepewność i wątpliwości. Antoni Czechow wyśmiewa postawę ludzi, którzy uważają siebie za godnych bycia dyplomatami. Człowiek nietaktowny, niedelikatny nie potrafi być ambasadorem żadnej sprawy.

Ci, którzy „uprawiają” dyplomację, powinni być do tego odpowiednio przygotowani i zręczni. Nie każdy jest w stanie poradzić sobie z kwestiami problematycznymi. Trzeba podkreślić, że pomimo wszystko, to samo pojęcie i zjawisko dyplomacji jest szykanowane przez rosyjskiego nowelistę.

Podobne wypracowania do Antoni Czechow „Dyplomata” - problematyka utworu