Wiersze Bolesława Leśmiana - Język i wyobraźnia w poezji Leśmiana - rozwiń temat w kontekście utworu „Pan Błyszczyński”

Bolesław Leśmian to poeta, którego styl do dzisiaj wyróżnia go spośród grona innych twórców. Światy, budzone do życia przez jego wyobraźnię, to miejsca gdzie fantastyka funkcjonuje na równi z rzeczywistością, tworząc niepowtarzalny nastrój. Także w warstwie językowej swoich utworów Leśmian wytyczał nowe ścieżki, używając wielu neologizmów. Przyjrzyjmy się jego stylowi, odwołując się do wiersza „Pan Błyszczyński”.

Sytuacja liryczna ukazana w tym dziele została za pomocą liryki pośredniej, w której postać mówiąca przypomina narratora. Dzięki temu otrzymujemy obszerny i barwny opis ogrodu, powołanego do życia przez Pana Błyszczyńskiego, za pomocą mocy jego oczu. W tym miejscu poza typową roślinnością, pojawiają się także Bóg, właściciel tego miejsca oraz zagadkowa dziewczyna. Połacie zieleni zwiedzane są przez twórcę ogrodu oraz Stwórcę świata. Dzieło człowieka pełne jest szczegółów, pojawiają się w nim sowy, liszaje na drzewach. Jednak jest to tylko imitacja, próba powtórzenia boskich dokonań. Najbardziej tajemnicza w ogrodzie pełnym zagadek jest dziewczyna. Nawet Pan Błyszczyński, który powołał do istnienia cały ten przybytek, nie ma pojęcia skąd ona się wzięła. Jest ona nie tylko symbolem niedoskonałości twórczej człowieka i nękających go zewsząd utrudnień, ale także rządzących nim popędów i pragnień. Kobieta pojawia się znikąd, a znika tak samo niespodzianie. Ogród przedstawiony w tym dziele jest miejscem pięknym, ale i zagadkowym. Być może jest on barwnym ukazaniem życia ludzkiego.

W warstwie językowej wiersza pojawia się wiele charakterystycznych dla Leśmiana neologizmów. Już samo nazwisko twórcy ogrodu - Błyszczyńśki należy do takich słów. Jak możemy się domyśleć - pochodzi ono od „błyszczeć”, a zostało tak zmodyfikowane, by przypominało nazwisko. Inne neologizmy jakie możemy znaleźć w tym utworze to np. „zbezcieleśnia”, „roznicestwił”, „daleczyźnie”. Każdy z nich pełni określoną funkcję i ma swoją genezę w zbiorze słów powszechnie używanych. Język poezji Bolesława Leśmiana często jest stylizowany na ludowy. Jednak w tym utworze nie spotykamy takiego zabiegu. W „Panu Błyszczyńskim” mamy do czynienia z mową wyrafinowaną, przywodzącą na myśl styl wysoki. Poeta bawi się słowem, odpowiednie pielęgnując je przed wstawieniem w kolejny wers. Tak zmodyfikowane „cegiełki” tworzą naprawdę imponującą całość.

Wyobraźnia i język Bolesława Leśmiana nadają jego twórczości specyficzny charakter. Jego wiersze są rytmiczne, pojawiają się w nich słowa, których nie można spotkać nigdzie indziej. Kreowane przez niego światy, to obszar gdzie nie ma rzeczy niemożliwych, a człowiek dzieli przestrzeń z istotami o różnych statusach ontologicznych. Te niezwykłe zabiegi pozwalają odróżnić twórczość Leśmiana od dzieł innych poetów już po pierwszym przeczytaniu.