Henryk Sienkiewicz „Quo vadis” - charakterystyka Ligii

Ligia to główna bohaterka powieści Henryka Sienkiewicza pod tytułem „Quo Vadis”. Z pewnością była wspaniałą i piękną dziewczyną, która wzbudzała podziw wśród wszystkich, którzy mieli przyjemność przebywania w jej towarzystwie. To dzięki niej Marek Winicjusz zmienił cały swój system wartości, nawracając się na chrześcijaństwo.

Wywodziła się ona z zacnego, królewskiego rodu Ligów. W Rzymie mieszkała u Aulusa, który obdarzył ją szczerym uczuciem i traktował jak własną córkę. Uroda wyróżniała ją wśród innych kobiet. Była bardzo subtelną, delikatną dziewczyną o długich, kręconych włosach. Jej oczy były koloru niebieskiego, który kontrastował z gęstymi, ciemnymi rzęsami. Niebanalna uroda wzbudzała zazdrość u kobiet i zachwyt u wielu mężczyzn. Jednak ona, jako bardzo skromna osoba, zdawała się nie zauważać ich starań. Zakochany był w niej Marek Winicjusz, którego uczucie zostało odwzajemnione.

Ligia była bardzo spokojną i opanowaną osobą. Z ufnością znosiła wszelkie przeciwności losu. W więzieniu podupadła na zdrowiu, w głębi serca swój los zawierzając Bogu i ufając, że uda jej się przeżyć. Od śmierci na arenie Koloseum uratował ją Ursus, natomiast lud zgromadzony na krwawych igrzyskach, darował jej wolność, dzięki czemu mogła wieść spokojne życie z mężczyzną którego pokochała.

Była sprawiedliwa i nie doszukiwała się zemsty wśród swoich wrogów. Wręcz przeciwnie, jako wyznawczyni wiary chrystusowej potrafiła przebaczać. Swoim postępowaniem i uczuciem, jakim darzyła Marka, dokonała w nim przemiany. Dzięki niej stał on się zagorzałym chrześcijaninem i porzucił grzeszne pogańskie życie.

Wielką miłością darzyła również Ursusa, swojego opiekuna, którego traktowała niczym ojca. To on zawsze się nią opiekował, służył w potrzebie i czuwał, by nie stało się jej nic złego. Dla niej natomiast wszystkie osoby były wobec siebie równe, była sprawiedliwa i uczciwa. Nie traktowała nikogo jak niewolnika, dla niej taki podział po prostu nie istniał.

Rzymianie cenili w niej jej urodę, jednak cenniejsze było jej piękno wewnętrzne, jej dusza. Kochała bliźnich, potrafiła im pomóc w potrzebie. Starała się nie zawieść Marka, szczególnie kiedy jeszcze nie postępowała według chrześcijańskich zasad. Pozostała ona wierna swej religii oraz Winicjuszowi do końca swego życia.