Jan Andrzej Morsztyn „Do motyla” - interpretacja i analiza sonetu

„Do motyla” to sonet napisany przez Jana Andrzeja Morsztyna – jednego z najwybitniejszych przedstawicieli dworskiej literatury barokowej w Polsce. W swoich utworach poetyckich operował on ciekawymi zestawieniami (konceptami), których celem było poruszyć zmysł estetyczny odbiorcy i pozwolić mu obcować z pięknem.

Sytuacja liryczna przedstawia motyla krążącego wokół płomienia świecy. Wiersz rozpoczyna się apostrofą: „Lekko, motylu! Ogień to szkodliwy / Strzeż się tej świece i tej jasnej twarzy”. Widzimy więc, że podmiot liryczny próbuje ostrzec latające stworzenie przed niebezpieczeństwem, jakie grozi mu ze strony ognia. Ta z pozoru zwyczajna sytuacja staje się pełna napięcia, idzie przecież o życie motyla. Ostatecznie zderza się on z płomieniem, co przypłaca życiem.

Cały utwór byłby liryczną opowieścią o tej „samobójczej” śmierci, gdyby nie ostatnia strofa. W tej części, jako że „ja” mówiące odkrywa swoje emocje, lot motyla okazuje się wspaniałym dopełnieniem miłości. Uczucie, jakim darzy on świecę doprowadza do śmierci, ale przed nią dane jest mu zetknąć się z obiektem swojej miłości. Podobne są marzenia podmiotu lirycznego. On też chciałby „złożywszy pierwej usta...