Paul Verlaine „Niemoc” - interpretacja i analiza wiersza

Wiersz „Niemoc” często przedstawiany jest jako manifest fin de siecle’u oraz jeden z głównych utworów programowych dekadentów. Koniec wieku XIX przynosił wiele rozterek i niepewności, co skutkowało postawą pełną zwątpienia i negacji otaczającego świata. Schyłek stulecia przynosił obawy co do dalszych losów cywilizacji: wszystkie nowinki techniczne, wynalazki oraz myśli filozoficzne nie były w stanie przekonać dekadentów do wiary w lepsze jutro.

Często przywoływany był motyw upadku Cesarstwa Rzymskiego, co kojarzono z ówczesną sytuacją społeczną i polityczną. W starożytności zmierzch potęgi cesarstwa nastąpił mimo długiej tradycji chrześcijańskiej – po czasach rozkwitu kultury mocarstwo ogarnęła nuda i rozpusta. Tu prym wiedli tacy władcy jak Neron czy Kaligula.

Podobne tendencje ogarnęły Europę pod koniec wieku XIX. Znużenie, wypalenie, nuda oraz brak pobudzających bodźców prowadziły artystów i klasy wyższe do „sztucznych rajów”, a więc w stronę alkoholu i narkotyków, a także na skraj perwersji i wyuzdania. Szukali oni czegoś, co może jeszcze ich zaskoczyć czy zadziwić, wychodzili bowiem z założenia, że wszystko na świecie już zostało wymyślone i niczego nowego...