Molier - biografia, życiorys

Molier (1622-1673) to najwybitniejszy komediopisarz francuski. Urodził się dla teatru i zmarł na jego deskach podczas inscenizacji sztuki „Chory z urojenia”.

Tak naprawdę nazywał się Jean Baptiste Poquelin i był synem królewskiego tapicera. Mimo ukończonych studiów prawniczych, postanowił poświęcić się swojej prawdziwej pasji – teatrowi. W 1643 r. wraz z Magdaleną Behart założył wędrowną trupę teatralną „Illustre Theatre”, która początkowo wystawiała mało popularne utwory, często o średniowiecznych korzeniach. Obok okresów dostatku zdarzały się także i te, kiedy teatr przynosił więcej długów niż korzyści. Kilkukrotnie Molier został wtrącony z tego powodu do więzienia i był wykupywany przez swojego ojca. Los się do niego uśmiecha w 1652 r., kiedy teatr bierze pod swoją opiekę książę Conti. Szukając przepisu na sukces, Molier usiłuje udoskonalić ówczesny repertuar do gustów publiczności. Odświeżające wystawienie „Zazdrości kocmołucha” (i kilku innych sztuk) okazuje się być strzałem w dziesiątkę. W 1658 r. trupa powraca do Paryża. Tam zaradny współzałożyciel „Illustre Theatre” zyskuje sympatię Ludwika XIV, szukającego właśnie trupy, która mogłaby występować pod jego patronatem.

Molier zaczyna wreszcie tworzyć zupełnie nowy typ komedii, co potwierdza olbrzymia popularność „Pociesznych wykwintnisiów” (1659). Pisze coraz więcej, często tekst staje się orężem w walce z konkurencją lub nieprzychylnymi plotkami. W 1662 r. artysta poślubia młodszą o całe 20 lat Armandę Bejart. Szybko wychodzą na jaw romanse młodej żony, co skwapliwie wykorzystują jako materiał na farsę konkurujące z nim o względy teatry. Ostatecznie protekcja króla, który zgodził się zostać ojcem chrzestnym pierworodnego syna Moliera, zamyka usta prześmiewcom. Odważne, igrające nieraz z powagą autorytetu Kościoła, sztuki dramatopisarza powodują, iż po raz kolejny nad jego głową zbierają się ciemne chmury. W 1665 r. w obawie przed atakami na jego osobę Molier chwilowo zawiesza działalność teatru. Rozstaje się także ze swoją żoną, której nigdy nie przestanie kochać, a w niedalekiej przyszłości jeszcze raz będzie próbował ją odzyskać. Na dodatek traci dwoje z trójki posiadanych dzieci.

Konflikty z duchowieństwem powodują, iż po śmierci artysty pojawia się problem pochówku, gdyż żaden z proszonych księży nie godzi się odprawić ceremonii pogrzebowej. Ostatecznie, za namową królowej, pochówek ma miejsce nocą, by uniknąć dodatkowych komplikacji i ukryć sam fakt przed oczami niechętnych.

Do najgłośniejszych sztuk Moliera należą: „Świętoszek” (1664), „Don Juan” (1665) „Skąpiec” (1668), „Mieszczanin szlachcicem” (1670).