Andrzej Stasiuk - biografia, życiorys

Nic nie wskazywało na to, iż notorycznie wyrzucany ze szkół niepokorny uczeń „dobrze skończy”. Co ciekawe, jak na „młodego gniewnego”, któremu nieobce były więzienne mury i łazęgostwo z butelką w kieszeni, zaskakująco dużo czytał, z uwagą przyglądał się pozornie szaremu i nieciekawemu życiu z dala od zgiełku miasta. Dziś autor „Dukli” wiedzie już zgoła odmienne życie, kontemplując uroki ukochanej przez niego prowincji oraz oddając się bez reszty pisaniu oraz promowaniu literatury.

Stasiuk debiutuje mocną, więzienną prozą w 1992 r – zbiorem opowiadań pt.: „Mury Hebronu”. Dwa lata później ukazuje się tomik wierszy - „Wiersze miłosne i nie”, a w 1995 nagrodzona nagrodą Kościelskich powieść „Biały kruk”. W tym samym roku do rąk czytelnika trafiają „Opowieści galicyjskie”. Pisze dużo. Już w 1996 ukazuje się kolejna książka „Przez rzekę”, a w 1998 - „Dukla”. Również w ’98 zostaje wydana powieść „Jak zostałem pisarzem (próba autobiografii intelektualnej)”, a rok później powieść „Dziewięć”. Wreszcie pisarz przenosi się do wsi w Beskidzie Niskim, gdzie zakłada wydawnictwo „Czarne”. Razem...