Stanisław Grochowiak „Płonąca żyrafa” - interpretacja i analiza wiersza

Utwór ten nawiązuje swoim tytułem oraz treścią do obrazu znanego malarza Salvadora Dali. Grochowiak poprzez wnikliwą obserwację dzieła sztuki i rzeczywistości wyraża poglądy na życie i świat.

Wiersz składa się z trzynastu nieregularnych cząstek kompozycyjnych. Posiadają one różną ilość sylab. Także i rymy występują w dowolnym układzie. Dla przykładu można przywołać rymy : „lęku - pomaleńku”, „skroni - dzwoni”. Zauważamy tu dużo epitetów, które wprowadzają czytelnika w mroczny nastrój. Charakterystyczne jest również użyte w wierszu słownictwo, które nawiązuje do nurtu turpistycznego, którego zwolennikiem był Grochowiak ( mogiła, czaszka, grzebać).

Utwór należy odczytać i jednocześnie obserwować obraz. Dali ukazał na pierwszym planie kobietę, która rozpada się, gnije. Od jej ciała odpadają kawałki mięsa, a ciało podtrzymuje stalowa konstrukcja. Głowa postaci plonie. Tytułowa żyrafa znajduje się na drugim planie i symbolizuje pogodzenie się z losem. Chociaż umiera to nie buntuje się. Kobieta zaś to symbol przemijania, nieubłagalności śmierci. Grochowiak ten problem poruszył właśnie w swoim wierszu. Jako zwolennik turpizmu uważał, iż brzydota jest nieodzownym i bardzo ważnym...