Rembrandt „Powrót syna marnotrawnego” - opis obrazu, interpretacja

„Powrót syna marnotrawnego” powstał pod koniec życia wielkiego barokowego artysty holenderskiego, Rembrandta Harmenszoon von Rijna, prawdopodobnie jako jego ostatnie dzieło. Stanowił powrót do tematu zrealizowanego wiele lat wcześniej w postaci rysunku o podobnej kompozycji, nie nacechowanego jednak tak silnymi emocjami jak późniejszy obraz. Jego powstanie wiąże się ze śmiercią syna malarza – Tytusa – stąd też można przyjąć, że prace nad dziełem trwały pomiędzy 1660 a 1668 rokiem.

Tematem obrazu jest scena zaczerpnięta z biblijnej przypowieści o synu marnotrawnym. Przypomnijmy – opowiada ona o ojcu, który podzielił swój majątek pomiędzy dwóch synów; jeden z nich pozostał w domu rodzinnym i wykorzystał podarowane mu pieniądze na pomnożenie schedy, drugi zaś odszedł od ojca i szybko roztrwonił swoje uposażenie na hulanki. Po kilku latach marnotrawny syn powraca do domu i spotyka się z ciepłym przyjęciem ze strony ojca, który miał go już za nieżywego i cieszy się z jego odzyskania. Takie zachowanie rani jednak prawego syna, który na miłość ojca musiał zasłużyć ciężką pracą i troskliwą opieką.

Rembrandt odmalowuje tę scenę ze sporym ładunkiem emotywnym, obdarzając każdą z postaci...