Opis wyglądu ulubionego bohatera mitologicznego - Odyseusz

Bohaterem mitologicznym, którego lubię najbardziej i chciałbym opisać, jest Odyseusz. Odyseusz jest Grekiem, królem Itaki, wyspy położonej gdzieś na Morzu Śródziemnym. Niewiele wiadomo na temat jego wyglądu zewnętrznego. Jan Parandowski w swojej „Mitologii” opisuje Odyseusza jako wspaniałego mężczyznę, wysokiego, silnego, o potężnym karku i szerokiej klatce piersiowej. Król Itaki miał czarne, długie i kręcone włosy. Na pewno był człowiekiem władczym i zdecydowanym, a także inteligentnym, przebiegłym i próżnym.

Odyseusz występuje w dwóch najważniejszych utworach literackich starożytnej Grecji: „Iliadzie” i „Odysei”. W pierwszym z nich bohater uczestniczy w wojnie trojańskiej. Sprzymierzony z greckim królem Agamemnonem pomaga w zdobyciu Troi, miasto, do jakiego Parys porwał piękną Helenę, żonę Menelaosa, brata Agamemnona. Odyseusz niechętnie wyrusza na wojnę, w domu zostawia swoją żonę z narodzonym właśnie synem.

Wojna trwa dziesięć lat a szala zwycięstwa przechyla się raz na jedną, raz na drugą stronę. Nic w tym dziwnego, skoro w wojnie trojańskiej biorą udział greccy bogowie, pomagając walczącym stronom. Odyseusz jest autorem (lub współautorem, mówi się że wymyśliła go bogini Hera) podstępu, który pozwala Grekom zwyciężyć – budują wielkiego drewnianego konia, zostawiają go przed bramami miasta i udają, że odpływają do domu. W środku konia zamknęli się najdzielniejsi wojownicy. Mieszkańcy Troi świętują zakończenie wojny i wciągają konia za bramy miasta. Nocą Grecy wychodzą z ukrycia, otwierają bramy i dokonują rzezi Trojan. Miasto zostaje zdobyte.

Prawdziwy popis sprytu, przebiegłości, mądrości i wytrwałości daje Odyseusz w czasie powrotu do domu. Drogę powrotną, trwającą aż dziesięć lat, opisuje „Odyseja”. Początkowo królowi Itaki sprzyja szczęście, zgromadziwszy ogromne bogactwa ze złupionej Troi, kawalkada kilkunastu statków płynie do domu. Niestety Odyseusz i towarzysze przybijają na nocleg do wyspy cyklopa Polifema. Ten pożera część załogi a resztę więzi w jaskini. Odyseusz walczy z potworem, udaje mu się go oślepić i za pomocą podstępu uciec z groty. Po raz kolejny okazuje się, że król Itaki jest niezwykle przebiegły a jednocześnie próżny – już odpływając, chwali się cyklopowi kim jest. To niezbyt rozważne posunięcie, bo Polifem wybłagał u swojego ojca Posejdona, boga mórz, by Odyseusz nigdy nie wrócił do domu a jeśli nawet mu się uda, by utracił cały majątek.

Klątwa Polifema sprawia, że Odyseusz wraca do Itaki przez dziesięć lat, przeżywając wiele przygód i dając dowody niezwykłej odwagi, inteligencji i siły. Bohater unika podstępu syren, które swoim śpiewem chcą otumanić załogę i skierować statki na skały, by się rozbiły. Odyseusz każe się przywiązać do masztu statku a swoim towarzyszom nakazuje zatkać uszy woskiem, w ten sposób nie usłyszą syreniego głosu. Wcześniej król Itaki traci prawie całą flotyllę, kiedy niekorzystne wiatry zaganiają statki w pobliże wyspy ludożerców. Obrzucają okręty wielkimi głazami, zatapiając wszystkie oprócz jednego.

Po wielu staraniach, wizycie w krainie umarłych – Hadesie, pobycie na wyspie nimfy Kalipso, utracie ostatniego statku i całej załogi, wytrwały Odyseusz dobija do Itaki. Tam ciągle ściga go klątwa Polifema – jego królestwo podupadło, w domu są zalotnicy, starający się o rękę Penelopy, żony Odyseusza. Kobieta wiernie czeka mimo że męża nie widziała od dwudziestu lat. Odyseusz daje kolejny dowód sprytu, przebiegłości i wyjątkowej siły – w przebraniu żebraka wygrywa konkurs o rękę żony, strzelając precyzyjnie ze swego łuku. Inni zalotnicy nie mają nawet siły, by go napiąć. Król Itaki okazuje się również okrutny – zabija wszystkich konkurentów.