Apollo i Muzy - opowiedz mit

Apollo był greckim bogiem poezji i muzyki. Kierował także olimpijską orkiestrą. Sam był wszechstronnie utalentowany. Podlegało mu dziewięć muz, które były córkami Zeusa i Mnemosyne (której imię oznacza pamięć). Każdej z tych istot przypadła pod opiekę jedna z dziedzin sztuki. W ich wyobrażeniach każda posiada też określone atrybuty, dzięki którym można je rozpoznać.

Kalliope trzymająca tabliczkę do pisania i rylec była patronką pieśni bohaterskich. Klio ze zwojem pergaminu opiekowała się historią. Grająca na flecie Eutrepe miała pod swoją opieką lirykę. Taleja z komiczną maską patronowała komedii, zaś Melpomene, która posługiwała się maską smutną - tragedii. Terpsychora trzymała w ręku lirę i była muzą tańca. Erato z kolei grała na cytrze i patronowała pieśni miłosnej a Polihymnia przedstawiana była w zasłonie. Ta ostatnia była patronką hymnów i pieśni religijnych. Urania wreszcie zajmowała się astronomią i dlatego przedstawiana jest z globusem astralnym.

Muzy zamieszkiwały wzgórza znajdujące się pod Olimpem: Parnas, Helikon i Pierię. Obecnie Grecy uważają, ze w górach Pierii spotkać można złe duchy. Kiedyś jednak muzy uważano za istoty dobre, ponieważ w starożytności kojarzono sztukę i piękno z dobrem.

Również sam Apollo nazywany był „lekarzem dusz”. Nazywano go Zbawcą, gdyż pomagał ludziom w nieszczęściach i cierpieniach.

Bóg ten był synem Zeusa i Latony, bratem Artemidy. Urodził się na wyspie Delos. Był opiekunem poetów, muzyków i wróżbiarstwa, ale także był uważany za boga światła a pasterze czcili go, jako opiekuna swoich trzód. Przedstawiany był najczęściej jako jasnowłosy młodzieniec z laurowym wieńcem na głowie i lirą w ręku.

Był jednak bogiem zazdrosnym o swój talent, o czym świadczy jego spór z sylenem Marsjaszem. Opowieść ta obrazuje rywalizacje między dwoma rodzajami muzyki - harmonijnej, łagodnej przypisanej Apollinowi oraz chaotycznej, dynamicznej i gwałtownej przypisanej Dionizosowi. Bóg sztuki oczywiście wygrywa rywalizację z grającym na flecie sylenem. Dzieje się tak, ponieważ Apollo użył podstępu i nakazał grać i śpiewać jednocześnie. Sam mógł spełnić ten warunek, ponieważ grał na cytrze, podczas gdy Marsjasz używał fletu, co uniemożliwiało jednoczesne granie i śpiewanie. W tym micie ukazane zostało także okrucieństwo boga. Pokonany Marsjasz został za karę powieszony na drzewie i obdarty ze skóry.

Sędzią w zawodach między Apollem a Marsjaszem był król Midas. Ponieważ uznał, ze sylen grał piękniej od boga mściwy patron sztuki ukarał go oślimi uszami. Według mitologii od tego czasu król nosił turban.

Apollo miał syna Asklespiosa, który był panem życia i śmierci, patronem lekarzy. Do dzisiaj zresztą jego imię lub jego rzymski odpowiednik - Eskulap - widnieje na karetkach pogotowia, a wąż Asklespiosa, symbol tego boga, znajduje się na szyldach oznaczających apteki.

Również do postaci Apolla jest wiele odniesień we współczesnym świecie. Nawiązuje się do tej postaci w literaturze i sztuce. Warto tu wspomnieć choćby o wierszu Zbugniewa Herberta „Apollo i Marsjasz”. Imieniem boga nazywa się także statki kosmiczne - choćby słynną sondę Apollo 13. Nazwę „Apollo” noszą także kina, teatry i inne miejsca związane z kulturą i sztuką.

Również muzy doczekały się współcześnie powiększenia swego grona. Dołączyły do nich X muza, która patronować ma kinu oraz XI muza - patronka telewizji.