Tadeusz Makowski „Dwaj mali przyjaciele” - opis obrazu, interpretacja

„Dwaj mali przyjaciele” Tadeusza Makowskiego pochodzą z 1929 roku. Obraz należy do serii obrazów artysty, na których pojawiają się dzieci. W latach 30. w twórczości Makowskiego pojawiła tendencja ekspresjonistyczna. Miało to związek z jego kontaktami m.in. z Marcelem Gromairem, Edouardem Georgem czy Julesem Pascinem. Artysta wspólnie z nimi organizował wystawy obrazów, przez co nawiązał z malarzami bliskie kontakty. Zaowocowało to radykalnym uproszczeniem kształtów na jego obrazach oraz stosowaniem figur geometrycznych takich jak trójkąty, walce, stożki.

Linie kształtów stały się mocne i wyraziste. Zmianie uległa także gama kolorystyczna jego płócien – zaczęły przeważać na nich odcienie ziemi, przede wszystkim brązów, szarości i czerwieni. Makowski wprowadził także charakterystyczne dla ekspresjonizmu ciekawe efekty świetlne, które ożywiały dość ponurą kolorystykę obrazów, jarzącymi się teraz snopami światła. Prostota i geometryzacja postaci to również wyraz fascynacji artysty myślą filozoficzną oraz malarstwem Henriego Rousseau.

Na pierwszym planie dzieła „Dwaj mali przyjaciele” widnieją dwie dziecięce postacie. Przypominają wystrugane z drewna kukiełki zbudowane z geometrycznych kształtów. Zabieg geometryzacji dzieci może symbolizować ich uprzedmiotowienie. Dziecko wyglądające jak zabawka, to popularny motyw w twórczości malarskiej Makowskiego. Chłopcy ubrani są w szpiczaste czapeczki, maja płaskie twarze, zamiast oczu – czarne punkciki. Zwraca uwagę uproszczenie formy i kompozycji, dążenie do maksymalnej prostoty i uzyskania tym samym wyrazistości. Na obrazie dostrzec można fascynację malarza kubizmem. Tłem dla postaci jest wieżyczka, która wygląda jakby zbudowana była z drewnianych klocków. W kolorystyce dzieła dominują brązy i szarości (szarą bluzę w paski nosi chłopiec po prawej stronie obrazu). Zwraca uwagę gra światłem, które rozjaśnia i dynamizuje brązowe tło obrazu.

Prostymi środkami wyrazu Makowski kreował wizję rzeczywistości groteskowej, teatralnej. Kukiełki na obrazie kojarzą się ze sceną, na której dominują maski i rekwizyty. Dzieci-pierroty obecne na obrazach stanowią figury maskarady i jednocześnie budują atmosferę melancholii, wywołaną poczuciem teatralizacji i sztuczności życia ludzkiego.

Obraz „Dwaj mali przyjaciele” można podziwiać w krakowskim Muzeum Narodowym.