Henryk Sienkiewicz „W pustyni i w puszczy” - charakterystyka Nel

Nel Rawlison to pierwszoplanowa bohaterka powieści ,,W pustyni i w puszczy” autorstwa Henryka Sienkiewicza. Kiedy ją poznajemy, dziewczynka ma osiem lat i jest oddaną przyjaciółką Stasia Tarkowskiego. To córka angielskiego inżyniera - pana Rawlisona, który wraz z ojcem Stasia pracuje przy budowie Kanału Sueskiego. Gdy Nel była jeszcze mała, zmarła jej matka. Ojciec próbuje zrekompensować jej tę stratę otaczając jedynaczkę wielką troską i miłością. Dziewczynka jest oczkiem w głowie taty, dlatego tak ciężko jej znieść i zrozumieć wymuszone rozstanie.

Nel ma wiele wdzięku osobistego, jest drobna, szczupła, ma zielone oczy i jasne włosy. Darzy Stasia dużą sympatią. Chłopiec jest dla niej prawdziwym autorytetem. Razem snują fantazje o niebezpiecznych przygodach, w których drogi ,,Stes” będzie mógł udowodnić swoją odwagę ratując ją z opresji. Jak się później okaże, losy dwojga przyjaciół przerosły ich najśmielsze wyobrażenia.

Po porwaniu, Nel dzielnie znosi trudy podróży. Stara się być dzielna, ale jest przecież jeszcze dzieckiem, więc nie dziwią jej często ,,spocone” oczy (tak mówi do Stasia, gdy nie jest w stanie powstrzymać łez). Nie chce przysparzać przyjacielowi zmartwień i stara się nie narzekać, gdy czuje pragnienie czy głód. Bardzo przeżywa, gdy Beduini znęcają się nad Kalim. Kocha też zwierzęta: psa Sabę i oswojonego przez nią samą Kinga. To właśnie jej perswazje mają decydujący wpływ na uratowanie uwięzionego w wąwozie słonia.

Zabicie porywaczy przez Stasia wywiera na małej podróżniczce olbrzymie wrażenie, traci przez chwilę zaufanie do chłopca i boi się, że wyrządzi jej krzywdę. Z czasem przekonuje się jednak, że była to jedyna szansa ucieczki, a troska młodego Polaka tłumi w niej wszelki strach i niepokój. Dziewczynka zapada na ciężką chorobę, która pozbawia ją ostatka sił: ,,dopiero w świetle dziennym można było dokładnie zobaczyć, jakie ta jedna noc gorączki porobiła w niej spustoszenia. Cerę miała żółtą i przezroczystą, usta poczerniałe, oczy podkrążone i twarzyczkę jakby postarzałą. Nawet źrenice jej wydawały się bledsze niż zwykle” (Roz. XXX, s.165). Tylko zapobiegliwość Stasia i zdobycie przez niego chininy pozwalają jej wyzdrowieć i wrócić do pełni sił. Był to też moment, w którym zauważyła z jakim poświęceniem chłopiec się nią opiekuje i jak wielką sympatią ją darzy ,,więc wielka wdzięczność zebrała w jej małym sercu”.

Upragnione spotkanie dzieci z ojcami należy do jednych z piękniejszych opisów w naszej literaturze. Po wielu przygodach, ciężkich dniach i nieprzespanych nocach dzieci w końcu znalazły się w ramionach swoich drogich ojców i ,,dziwiły się tylko, że głowy tatusiów pobielały podczas rozłąki zupełnie”. Po latach młodzi podróżnicy pobrali się i osiedli na stałe w Polsce. Nel jest niewątpliwie pozytywną bohaterką powieści wybitnego powieściopisarza. Jej urok osobisty, dziecięca naiwność, odwaga i wytrwałość sprawiły, że zdobyła serca nawet najwybredniejszych czytelników.