Juliusz Słowacki „Grób Agamemnona” - opracowanie utworu

Wiersz Juliusza Słowackiego pod tytułem „Grób Agamemnona” powstał zainspirowany wyprawą wieszcza do Grecji. Zwiedzając to przepiękne państwo oraz właśnie grób Agamemnona w którym na każdym kroku czyhała na niego historia, poeta poddał się panującej tam atmosferze i zaczął wyobrażać sobie jego historię. Przypominała mu ona także dzieje jego własnej ojczyzny, ból jaki niosła za sobą klęska powstania listopadowego.

W części pierwszej utworu autor wstępuje do grobowca Agamemnona. Wtedy tez postanawia dzielić się z czytelnikiem swoimi refleksjami, które nasuwają mu się podczas zwiedzania tego miejsca. Zdaje on sobie sprawę, iż historię starożytnej Grecji poznał dzięki Homerowi. Wie, że sam nie jest równy wielkiemu mistrzowi, jednak napawa go nadzieja, że tak jak jego poezja stała się nieśmiertelna i ludzie dzięki niemu poznają czasy starożytne, tak samo on może wpłynąć na poznanie dziejów jego narodu, przez późniejsze pokolenia. Podczas wizyty w tym niezwykłym miejscu postanawia oddać cześć twórcy „Iliady”. Dodatkowo dostrzega on także podobieństwo pomiędzy losami starożytnych Greków i Polaków. 

W drugiej części utworu wieszcz, który jest także podmiotem lirycznym, pragnie niejako rozliczyć swoich rodaków z ich nieudolnej walki o własną niepodległość i uświadomić im    w czym tkwił problem klęski powstania listopadowego.

Słowacki ukazuje siebie jako żołnierza mknącego na rumaku przez Grecję. Przypomina on    o walce stoczonej przez Greków przeciwko Persom pod Termopilami. Uważając, iż żaden Polak nie ma prawa stanąć w tym wspaniałym miejscu. Przypomina, iż zginęli tam wszyscy wojownicy walczący w obronie Grecji. Jednak wykazali się oni olbrzymią odwagą                  i męstwem, które przeszły do historii świata. Niestety Polacy nie potrafią z takim zaangażowaniem walczyć w obronie swej ojczyzny. Z tego powodu nadal znajdują się pod jarzmem zaborcy. Dlatego właśnie, jedynym godnym dla nich miejscem jest niestety Cheronea, gdzie wojownicy tego państwa, ponieśli klęskę, uciekając z pola walki i z tego powodu utracili oni własną  niepodległość.

Juliusz Słowacki w bardzo surowy sposób ocenia własnych rodaków. Nie zapomina on przy tym, iż o sam także nie uczestniczył w powstaniu, przez co jeszcze bardziej utożsamia się ze swym narodem, ponieważ wysuwając oskarżenia względem siebie może on skarżyć cały naród, jak mówi podmiot liryczny: "Mówił - bom smutny - i sam pełen winy".

Jednak zawiera on także w tym utworze wizję zupełnie nowej, wyzwolonej Polski. Narodu spójnego, wolnego, który będzie na tyle potężny by już nigdy nie pozwolić, aby zostać zniewolonym.

Wiersz „Grób Agamemnona” jest z pewnością refleksją wieszcza nad historią Polski, ale także nad jej przyszłością. W utworze tym porusza on wiele niezwykle ważnych spraw takich jak chociażby wizja Polski idealnej czy ocena tej rzeczywistej.