Rimbaud - biografia, życiorys

Rimbaud to „przeklęte dziecię” paryskiej cyganerii, twórca zupełnie nowej jakości wyrazu poetyckiego, jakim była synestezja. Prekursor nadrealizmu. Jeden z najbarwniejszych twórców literatury francuskiej.

Przychodzi na świat w Charleville, w niewielkiej wiosce na północy Francji, w 1854 r. Kiedy Artur ma 6 lat, rodzinę opuszcza jego ojciec, kapitan Fryderyk Rimbaud, i cały ciężar prowadzenia domu oraz wychowywania dzieci spada na barki jego matki. Niezwykle surowa, a zarazem religijna, kobieta w sposób szczególny kształtuje osobowość Artura. Zapewne z tego samego powodu zacznie on w przyszłości tęsknić za większą swobodą. Tymczasem chłopiec uczęszcza do szkoły średniej w Charleville, gdzie daje się poznać jako wybitny uczeń oraz zaprzyjaźnia się z wywierającym na niego olbrzymi wpływ, młodym nauczycielem Izambardem. Placówkę opuszcza w wieku 16 lat i tym samym kończy swoją formalną edukację .W tym samym czasie wybucha wojna francusko-pruska. Na czas nauki w Charleville przypada także debiut Rimbauda. Młodzieńcze utwory Artura, napisane w wieku zaledwie 15 lat w stylu parnasistowskim do tej pory uznawane są za perłę literatury francuskiej. Sam artysta wyraźnie się ich wyprze na późniejszym etapie swej literackiej aktywności.

W 1870 r. Artur po raz pierwszy ucieka z domu. Skłonność do włóczęgostwa po kraju stanie się już jego nałogiem. Po raz pierwszy chłopaka odnajdzie i sprowadzi do domu wspomniany już Izambard. Prawdopodobnie podczas jednej z takich ucieczek i przebywania wśród paryskiej komuny został brutalnie zgwałcony. Te mroczne doświadczenia oraz zachłyśnięcie się swobodą dekadenckiego życia diametralnie zmieniają ułożonego dotąd chłopca. Stopniowo wzorowy uczeń zamienia się w obszarpanego abnegata palącego fajkę i wszczynającego burdy w miejscowych barach. W tym okresie kształtuje się oryginalna pisarska osobowość Rimbauda. O ile wcześniej szukał klasycznej harmonii, tak teraz wyraźnie łączy niekonwencjonalny sposób życia z misją poetycką. Dla Rimbauda przywilej wypowiadania się za pomocą poezji jest formą mistyki, dlatego też – jego zdaniem – twórca nie może podlegać przyziemnym ograniczeniom i konwenansom. Poezja nie jest celem samym w sobie, ale ma pozwalać na głębsze doznanie świata, na lepsze jego poznanie. Twórca to medium, pośrednik między rzeczywistością poznawalną zmysłami a tą pełniejszą, dostępną tylko wybranym. Wrogiem artysty jest spętane ciasnymi konwenansami mieszczańskie środowisko.

W 1871 r. Artur przybywa do Paryża na zaproszenie Paula Verlain'a. Początkowo mieszka w willi Verlaine'a z jego żoną i teściami, jednak sposób bycia obszarpanego poety zbytnio szokował gospodarzy. Obu pisarzy połączy nie tylko przyjaźń, ale także homoseksualna miłość. Para eksperymentowała z narkotykami, urządzała suto zakrapiane orgie i wywoływała wiele skandali towarzyskich. Wszystko to działo się w ramach mistycznego pojmowania pisania, które Artur chciał wyrażać wszystkimi zmysłami. W tym okresie powstają najlepsze teksty Rimbauda, przepełnione mrocznymi wizjami, nasycone symboliką oraz ujęte w niebagatelnej formie bliskiej zapisowi automatycznemu zostają wydane w postaci tomów: „Sezon w piekle” (1973), „Iluminacje” (1874). Sami kochankowie kochają się i nienawidzą. Podczas pobytu w Belgii w 1873 r. Rimbaud zostanie postrzelony przez zazdrosnego Verlaine'a, który nie chciał, aby młodszy poeta go opuścił. Ostatecznie Verlaine na dwa lata trafia do więzienia, a Rimbaud wraca w swe rodzinne strony.

W wieku zaledwie 20 lat poeta zamilknie. Będzie teraz podróżował po Europie, Afryce, Azji. W 1876 zaciągnie się do armii holenderskiej, z której zdezerteruje i ukryje się we Francji. W latach 80. będzie handlował bronią w Abisynii.

Umiera przedwcześnie, w wieku 37 lat. Po amputacji prawej nogi przegrywa nierówną walkę z nowotworem kolana.