Mit o Dedalu i Ikarze - charakterystyka Dedala

Mitologiczny wynalazca Dedal jest postacią często niejako pomijaną, ponieważ najczęściej cała uwaga odbiorcy mitu skupia się na osobie jego syna Ikara, ginącego tragiczną śmiercią. Jednak Dedal jest bez wątpienia bohaterem niezwykle interesującym, a jego losy godne zapamiętania.

Dedal był z pochodzenia Ateńczykiem, musiał jednak uciec na wyspę Kretę po tym, jak w ojczyźnie zabił swego siostrzeńca Talosa. Władający Kretą król Minos zaoferował mu gościnę i azyl w zamian za owoce pracy Dedala - genialnego wynalazcy, budowniczego i rzeźbiarza. Jednym z jego najsłynniejszych prac stał się pałac - labirynt dla potwora Minotaura. Dedal wynalazł również wiele przedmiotów codziennego użytku, ułatwiających życie (takich jak świder).

Po jakimś czasie Dedal zatęsknił za ojczyzną i poprosił króla o pozwolenie na opuszczenie Krety. Minos nie chciał jednak pozbawić się tak genialnego rzemieślnika, toteż zabronił mu wyjeżdżać z wyspy i zamknął go w wierzy w towarzystwie Ikara. Dedal skonstruował dwie pary skrzydeł z piór i wosku i razem z synem umknął z Krety. Ikar nie słuchając ojcowskich przestróg zbliżył się w przestworzach do słońca i utonął w morzu, poniewać ciepło słoneczne roztopiło wosk w jego skrzydłach.

Dedal jest uosobieniem zdolności do twardego stąpania po ziemi i trzeźwego myślenia niezależnie od sytuacji. Często przeciwstawia się go jego synowi, który z kolei jest marzycielem i fantastą. Rozsądek Dedala pozwolił mu zachować życie, natomiast lekkomyślność Ikara zapewniła mu swoistą nieśmiertelność. Jest to odwieczny konflikt pomiędzy rozwagą i zapobiegliwością a młodzieńczym zapałem i lekkomyślnością. Dedal na zawsze pozostanie symbolem i archetypem realisty, człowieka nieustannie myślącego o konsekwencjach swoich akcji.