Frances Hodgson Burnett „Mała księżniczka” - Rozwiń zdanie „Uczciwość i dobre serce to największy skarb” w kontekście książki

Skarb to bardzo cenna rzecz, którą każdy pragnie zdobyć, czasem za cenę zrobienia różnych, czasem bardzo niebezpiecznych, a czasem nawet nieuczciwych rzeczy. Wyobrażamy sobie, że skarby znajdują się w pałacach królów i posiadają je książęta, że są dobrem dla zwykłego człowieka niedostępnym.

Inaczej „skarb” definiuje autorka powieści pt.: „Mała księżniczka”, Frances Hodgson Burnett. Opisuje ona losy dziewczynki, której szczęśliwe życie zostaje zburzone przez śmierć ukochanego taty. Dziewczynka traci wszystko: najbliższego człowieka, majątek, zabawki i ubrania. Traci rzeczy niewątpliwie cenne, wśród których dorastała i których braku nigdy dotąd nie odczuwała. Staje się służącą na pensji dla panien, gdzie wcześniej była uczennicą. Wraz z utratą majątku gubi szacunek wielu koleżanek oraz zainteresowanie ze strony opiekunki, panny Minchin. Sytuacja ta nie zmienia jednak bohaterki . Mimo że dziewczynka dorastała pośród bogactwa, zawsze była wrażliwa na krzywdę innych ludzi, którym nie wiodło się tak dobrze. Przykładem może być jej stosunek do Becky, służącej, z którą zaprzyjaźniła się jeszcze w czasie, gdy byłą uczennicą. Zapraszała Bekcy do swojego pokoju, zawsze pamiętała o poczęstunku dla biednej koleżanki. Było jej bardzo szkoda małej służącej i nie mogła zrozumieć, dlaczego panna Minchin tak źle traktuje tę dziewczynkę.
Dużo życzliwości okazała Sara także Ermengardzie, dziewczynce, z której koleżanki lubiły się wyśmiewać z powodu jej tuszy i kłopotów z nauką.

Gdy Sara straciła wszystko, wciąż bardziej troszczyła się o innych niż o siebie. Często bywała głodna, jednak gdy znalazła cztery pensy i kupiła bułeczki, prawie wszystkie oddała innej dziewczynce, bo wydawało jej się, że ta bardziej ich potrzebuje. Bywały takie chwile, że Sarze było szczególnie ciężko, ale nawet wtedy uwagę swą koncentrowała na tym, by pocieszać innych. Gdy jej malutka przyjaciółka Lotka przestraszyła się warunków, w  jakich Sarze przyszło żyć, ta opisała poddasze w taki sposób, ze Lotka zapragnęła na nim zamieszkać.

Wydawać by się mogło, że po śmierci taty Sara stała się żebraczką. Nie jest to jednak prawda. Sara zachowała najcenniejszy skarb, którego nikt nie był w stanie jej odebrać. Tym skarbem było dobre serce i uczciwość. Cierpienie i złe warunki życia nie zmieniły jej, a dzięki swojej wspaniałej postawie zyskała przyjaźń i oddanie Lotki, Becky i Ermengardy.

Historia Sary pokazuje nieprzemijającą prawdę o świecie. Uczy, że  dobra materialne łatwo można stracić, ubrania się niszczą, a bliscy odchodzą. Jednak każdy człowiek  może być bogaczem i księciem, jeśli tylko jego skarbem będzie piękne wnętrze, wrażliwa dusza i dobre, czułe na krzywdę innych serce.