Charles Perrault - biografia, życiorys

Kto z nas nie zna Czerwonego Kapturka, Śpiącej Królewny czy Kopciuszka? Bajki te, tak silnie wpisane w nasze dzieciństwo, jak i w światową kulturę w ogóle, wielokrotnie adaptowane, ekranizowane i tłumaczone na większość języków świata, stworzył Charles Perrault.

Ten francuski pisarz barokowy urodził się 12 stycznia 1628 w Paryżu. Zapisał się w historii dzięki zbiorowi dla dzieci „Baśnie Babci Gąski” (fr. „Contes de ma Mere l'Oye”)  wydanemu w 1697 (w roku 1961 utwór ten został wydany w Polsce) i uważanemu dziś za arcydzieło klasyki literatury dla najmłodszych. Znaleźć tu można inspiracje zaczerpnięte z tradycji ludowej. Nie wszyscy wiedzą, że dzieła te, pisane pierwotnie dla salonów francuskich, pełne były okrucieństwa i erotyzmu, a do dzieci docierały w wersji ocenzurowanej i uproszczonej, nierzadko już w formie cudzych adaptacji. Poza wymienionymi wyżej tytułami w zbiorze tym znalazły się takie znane dzieła jak: „Kot w butach”, „Tomcio paluch”, „Sinobrody”, „Wróżki”, „Ośla skórka” oraz „Knyps z czubkiem”. Znane jest wydanie „Baśni Babci Gąski” z roku 1867 ozdobione rycinami Gustawa Dore – słynnego ilustratora, grafika i malarza pochodzącego z Francji. Twórczość artysty cechowała się wielką fantazją i malowniczością. Ilustrował on dzieła takich klasyków jak Edgar Allan Poe, Dante Alighieri czy Miguel de Cervantes.

Charles Perrault był typowym przedstawicielem najwyższej klasy społecznej, tj. arystokracji. Perrault ukończył najlepsze francuskie szkoły, studiował prawo, a później zaczął pracę w służbach rządowych. Zasłynął jako jeden z aktywnych uczestników działań związanych z odbudową Akademii Plastycznej. Perrault był także współtwórcą Akademii Nauk, której stworzenie zainicjował Jan Baptysta Colbert, a bezpośrednim założycielem był Ludwik XIV. Organizacja ta zrzeszała najwybitniejszych uczonych w celu wspierania badań oraz działalności naukowej we Francji. Powstała w 1666 roku, działała w Luwrze i oprócz zajmowania się nauką, miała także spory wpływ na życie polityczne państwa. W Akademii poświęcano uwagę przeróżnymi dziedzinom wiedzy, jednak najliczniej reprezentowane były obozy przedmiotów ścisłych – jak matematyka i fizyka. Jej działanie przyczyniło się do wielu bardzo ważnych odkryć z dziedziny fizyki, geografii, matematyki czy historii.

Jako członek tej organizacji, Perrault zapoczątkował  słynny literacki spór między nowożytnikami i starożytnikami. Ci pierwsi, do których należał sam autor, postulowali swobodny rozwój literatury na miarę współczesności i odrzucali sztywne naśladownictwo antyku, za którym twardo obstawali tzw. starożytnicy. Perrault swoje poglądy w tej palącej literatów kwestii wyłożył w poemacie „Le siecle de Louis le Grand” (1687). Spór był długotrwały i w jego wyniku doszło do poważnych rozłamów w łonie literaturoznawców, gdyż każda ze stron miała na poparcie swoich tez argumenty, które w ich ocenie były silniejsze, niż strony przeciwnej. Nowożytnicy głosili chwałę nowoczesności sugerując, iż świat idzie naprzód, a więc kultura i sztuka powinny za nim nadążać, a nie zamykać się w nieaktualnych wzorcach. Starożytnicy odpowiadali na ten zarzut potrzebą posiadania autorytetów i dążeniem do doskonałości dzięki udoskonaleniom wzorców zaczerpniętych z poprzednich epok.

Innym utworem, w którym pisarz głosi wyższość klasyków współczesnych nad antycznymi, są dialogi „Paralles des anciens et des modernes”. Perrault podkreślał tutaj wagę postępu we wszystkich dziedzinach życia ludzkiego, także w literaturze.

Charles Perrault zmarł 16 maja 1703 roku w Paryżu.