Św. Paweł - charakterystyka

Święty Paweł z Tarsu nazywany jest często Apostołem Narodów ze względu na liczne podróże misyjne po całym świecie, jakie odbył od czasu przejścia na wiarę chrześcijańską. Urodził się bowiem w rodzinie żydowskiej posiadającej obywatelstwo rzymskie, w środowisku popierającym sektę faryzeuszy, którzy nie uznawali nauk Jezusa i zwalczali Jego wyznawców. W młodości był obecny przy ukamienowaniu św. Szczepana, a nawet w pewnym sensie wziął w nim udział, pilnując szat oprawców, później zaś sam czynnie włączył się w prześladowania chrześcijan, uznając, że jedyną prawomocną wiarą w Boga jest judaizm.

Jego przemiana nastąpiła w drodze do Damaszku, gdzie Bóg objawił mu się w postaci oślepiającej światłości i głosu oskarżającego go o swoje prześladowanie. Paweł zrozumiał wtedy nauki Chrystusa, które złożyły się na nowotestamentową wizję Najwyższego jako miłosiernego Ojca, nie wymagającego już od swoich wyznawców wiernej, pełnej bogobojnego strachu służby, ale życia w łasce i miłości.

Dostąpiwszy światłości, Paweł zaczął podróżować i nauczać innych, tłumacząc im ofiarę Chrystusa i jej znaczenie dla ludzkości. Prowadził również nieustanny dialog z wyznawcami judaizmu, poszukując płaszczyzny porozumienia i wspólnoty, której podstawą była przecież wiara w tego samego, choć nieco inaczej postrzeganego Boga. Okazał się o tyle szczególnym na tle innych apostołów, że wędrował często do krajów bardzo oddalonych od zasięgu oddziaływania chrześcijaństwa i tłumaczył nową religię ludziom, którzy nigdy wcześniej nie mieli z nią styczności. Podjął w tym celu trzy wielkie wyprawy misyjne, wziął również udział w soborze, jaki w pierwszym wieku naszej ery miał miejsce w Jerozolimie. Prowadzone przez niego działania zaowocowały licznymi nawróceniami, często spotykały się jednak z krytyką – ze strony pogan lub konserwatywnych Żydów – a nierzadko Paweł musiał płacić za głoszoną przez siebie wiarę prześladowaniami, jakie wcześniej sam stosował wobec chrześcijan. Był wielokrotnie bity, przepędzany i więziony, z ogromną wytrwałością kontynuował jednak swoją misję.

Po powrocie do Jerozolimy z trzeciej podróży Paweł został oskarżony o zbezczeszczenie świątyni poprzez wprowadzenie do niej Greka. Spędził w więzieniu kilka lat, na koniec zaś, pomimo, iż został uniewinniony przez sąd, został zamordowany przez pchnięcie mieczem. Tradycyjnie podaje się, że jego męczeńska śmierć nastąpiła w tym samym czasie, co ukrzyżowanie św. Piotra, dlatego pamiątka obu świętych jest obchodzona tego samego dnia kalendarza liturgicznego.

O biografii św. Pawła dowiadujemy się głownie z Dziejów Apostolskich, a także ze zbioru jego trzynastu listów, wchodzących w skład Nowego Testamentu.