Paul Cézanne „Martwa natura z jabłkami i pomarańczami” - opis, interpretacja obrazu

Paul Cézanne, wybitny malarz Francuski żyjący w XIX i na początku XXw., był autorem nowego sposobu ujmowania perspektywy na płótnach. Zrezygnował z ujmowania jej w sposób zbieżny (wszystkie linie stykają się w jednym punkcie), a zastosował metodę polegającą na umieszczeniu w obrazie równoległych planów, które biegły w jego głąb. Zabieg ten szczególnie widoczny jest w „Martwej naturze z jabłkami i pomarańczami”.

Za pierwszy plan płótna możemy uznać białą serwetę, na której położone są owoce. Nie jest ona równomiernie rozłożona, lecz pozwijana, przez co przybiera niestandardowe kształty. Wszystkie zagięcia, wgłębienia i wyżłobienia tworzą doskonałą przestrzeń dla mających regularną budowę owoców. Znajdują się one w dwóch miskach, a kilka z nich leży bezpośrednio na serwetce. Ich żywe i ciepłe kolory kontrastują z bielą rozpostartej na drewnie tkaniny.. W prawym górnym rogu dzieła znajduje się imbryk łączący w sobie przeciwstawne właściwości kolorystyczne głównych elementów - serwetki i owoców (jest biały, ale ozdobiony pomarańczowymi kulami). Cała kompozycja otoczona jest ciepłym głębokim brązem drewna, stanowiącego tło obrazu.

„Martwa natura z jabłkami i pomarańczami” jest obrazem, w którym uwidacznia się mistrzowskie opanowanie perspektywy oraz umiejętność prowadzenia delikatnej, ale ciekawej gry kolorów. Tło wydaje się nie być ograniczone ramami obrazu, sprawia wrażenie jakby ciągnęło się dalej, gdzieś poza nimi. Kolory są ciepłe i przyjemne, biel serwetki nie razi oczu, ponieważ jest odpowiednio upstrzona ciepłymi owocami (jabłka są rumiane).

Bardzo ciekawe jest zestawienie jabłek i pomarańczy. Pierwsze z nich symbolizują pokusę, grzech, niezgodę, drugie odsyłają natomiast do niewinności (do niej może odnosić się także biel serwetki). Wspólnym desygnatem jest natomiast płodność, bujność życia. Porcelanowe naczynia możemy potraktować jako oznaki kruchości, ale także wytwory ludzkich rąk i rzeczy użyteczne (symbole ludzkiego życia). Poniekąd możemy więc mieć wrażenie, że Cézanne w swoim dziele przedstawił nie tylko mistrzowską perspektywę, i ciekawą grę kolorów, ale zawarł w nim także „opowieść” o ludzkim życiu - pełnym przeciwności i namiętności a przy tym wszystkim - kruchym niczym porcelana. Istnieje także inna możliwość - malarz mógł dobrać komponenty pod względem estetycznym i wtedy nie warto przykładać do nich symbolicznego znaczenia, jednak trudno oprzeć się przeświadczeniu, że artysta chciał ukazać coś więcej niż tylko swój mistrzowski kunszt.