C.S. Lewis „Opowieści z Narnii” - charakterystyka Aslana

Aslan to potężny lew, legendarny założyciel i przywódca Narnii, fantastycznej krainy istniejącej obok świata rzeczywistego. Aslan ma wielką grzywę i ogromne oczy. Lew jest władcą dobrym, ale surowym i groźnym. Mieszka w dalekich krainach, nie może być stale obecny w Narnii, ma prawdopodobnie pod opieką więcej takich państw. Wykorzystuje to zła wiedźma, by przejąć władzę nad królestwem. Znęca się nad poddanymi, powoduje też, że w pięknej krainie panuje nieustająca zima. Aslan jest nieśmiertelny, nie można go zabić, o czym nie wie zła czarownica.

Aslan jest dobry, szlachetny i sprawiedliwy, postępuje odważnie i mężnie. Nie boi się stawić czoła siłom zła. Poddani traktują lwa jak swojego zbawcę, nie mogą się doczekać jego powrotu, wieści o tym, że Aslan zbliża się, gdzieś go widziano albo słyszano, że nadchodzi, przekazywane są z ust do ust bardzo pieczołowicie, z wielką nadzieją na to, że powrót ukochanego władcy doprowadzi do obalenia złej Białej Czarownicy.

Dobroć Aslana przejawia się w tym, że oddał życie za Edmunda, chłopca, który zdradził swojego brata i siostry. By zmazać jego winę, Aslan zgodzi się umrzeć, godzi się także na upokarzające dla niego widowisko, zorganizowane przez wiedźmę – czyli obcięcie grzywy i założenie kagańca. Aslan wie, że jest nieśmiertelny mimo to takie poświęcenie jest i tak wielką ofiarą. Szlachetny i dumny wódz musi znosić obelgi i szyderstwa zwolenników złej czarownicy.

Wielki lew jest także dobrym strategiem, mówi Piotrowi, co powinien zrobić w razie bitwy z siłami czarownicy i jaki plan walki zastosować. Kiedy zmartwychwstaje, idzie do zamku czarownicy, by ożywić poddanych, zamienionych przez nią w kamień. Aslan jest władcą szlachetnym i wspaniałomyślnym. Rozprawia się z czarownicą i umieszcza na tronie czwórkę rodzeństwa, by rządzili Narnią sprawiedliwie i mądrze, a sam odchodzi nie wiadomo dokąd. Postać Aslana – lwa przypomina trochę dobrego ducha albo nawiązując do religii chrześcijańskiej – Boga, który interweniuje w kluczowych dla ludzi momentach pomagając im w walce ze złem czy własnymi słabościami. Taka interpretacja jest tym bardziej prawdopodobna, że autor powieści był gorliwym wyznawcą wiary. Stąd w „Opowieściach z Narnii” tyle odniesień do wątków i motywów religijnych.