Jarosław Iwaszkiewicz - biografia, życiorys

Jarosław Leon Iwaszkiewicz urodził się 20 lutego 1894 roku niedaleko Kijowa, w miejscowości Kalinek. Jego rodzice nie byli osobami zamożnymi. Poeta rozpoczął szkolną naukę w roku 1902. Dwa lata później przeprowadził się, wraz z rodziną, do Elizawetgrodu. Tu uczęszczał Iwaszkiewicz na lekcje do liceum. W 1909 roku, po zamieszkaniu w Kijowe, podjął studia na tamtejszym uniwersytecie. Studiował prawo, jednak nie ukończył nauki i nigdy nie praktykował tego zawodu. Na życie zarabiał jako korepetytor. Dzięki temu poznał wielu ciekawych ludzi.

Jego kontakty ze środowiskiem artystycznym rozpoczęły się na dobre, gdy w 1918 roku przeprowadził się do stolicy. Tam rozpoczął współpracę z pismem „Pro Arte et Studio” oraz został członkiem grupy „Skamander”. Poznał również miłość swojego życia. Wybranką serca była kobieta, która podzielała jego zafascynowanie sztuką, sama przejawiając różnorakie talenty – Anna Lilpop. Debiut literacki Iwaszkiewicza przypadł na rok 1915. Właśnie wtedy ukazał się, na łamach „Pióra”, jego wiersz zatytułowany „Lilith”. Cztery lata później czytelnicy mogli wziąć do rąk pierwszy tom poezji jego autorstwa. Były to „Oktostychy”.

Młody jeszcze Iwaszkiewicz został powołany do armii. Służbę wojskową odbywał w Ostrowie Wielkopolskim. Po zakończeniu tego okresu w jego życiu, wraz z małżonką (z którą miał dwie córki) przeprowadził się do miejscowości Podkowa Leśna. Zamieszkali w domu o pięknej nazwie „Stawisko”. Miejsce to stało się azylem dla artystów. Był to „dom otwarty”. Iwaszkiewiczowie chętnie podejmowali w nim przyjaciół. Zresztą i artyści lubili atmosferę tam panującą. W czasie II wojny światowej poeta pomagał ocalać polskie zabytki. Był aktywny literacko, tworzył. Piastował również posadę redaktora „Nowin Literackich”. Funkcję tą pełnił od 1945. Pismo wydawał do roku 1948. Nie było to jedyne czasopismo, które Iwaszkiewicz redagował. Od 1955 roku był redaktorem „Twórczości”. Udzielał się żywo w życiu kulturalnym i literackim. Od roku 1945 do 1949, a później jeszcze w latach 1959-1980, był prezesem Związku Literatów Polskich (rozwiązany w roku 1983).

Wiele miejsca w życiu Iwaszkiewicza zajmowała polityka. Od roku 1932 poeta był sekretarzem Rzeczpospolitej Polskiej w Kopenhadze, aż do roku 1935 (wtedy pełnił tę funkcję w Brukseli). Odbywał podróże do Włoch i Francji. Jak można się domyślić, czerpał z nich wiele inspiracji. W tym okresie pracował również jako sekretarz poselstwa naszego kraju w Danii.

Iwaszkiewicz był artystą bardzo płodnym. Wydał wiele tomów poezji, np.: „Dionizje”, „Lato 1932”, „Ody olimpijskie” czy „Mapa pogody”. Był również wspaniałym prozaikiem, autorem takich opowiadań jak: „Panny z Wilka”, „Brzezina”, „Matka Joanna od Aniołów”. Dał się również poznać jako powieściopisarz i dramaturg.

Był to człowiek „dwóch epok”, twórca XX-lecia międzywojennego i okresu po II wojnie światowej. Szanowany, lubiany, a nade wszystko – utalentowany artysta i ekscentryk, którego dzieła są żywe do dnia dzisiejszego. Zmarł 2 marca 1980 roku w Warszawie.