Moja mama - opis

Moja mama jest bardzo energiczną i zdecydowaną osobą, która całe otoczenie zaraża swoją witalnością i pozytywnym nastawieniem do życia. Nawet jej wygląd zewnętrzny ma w sobie coś energetycznego, jakby powiedział Marek Hłasko – „ma w sobie kawał słońca”.

Mama jest wysoką szatynką o czarnych oczach świecących jak iskierki. Można w nich znaleźć mnóstwo rozmaitych emocji, ale jednocześnie ich spojrzenie bywa czasem przenikliwe do szpiku kości. Śmieją się do tych, którzy przypadają mojej rodzicielce do gustu, a patrzą badawczo na tych, którzy dopiero muszą zasłużyć na jej sympatię.

Artystyczny nieład na głowie mojej mamy bardzo dużo mówi o jej sposobie bycia – nie przywiązuje zbyt wielkiej wagi do swojego wyglądu, pragnąc oszczędzać czas na ważniejsze dla niej sprawy, przede wszystkim na rodzinę. Rozwichrzona fryzura nadaje jednak jej ładnej twarzy jeszcze bardziej wesoły i energiczny wygląd, toteż trudno jest mi wyobrazić ją sobie na przykład z pieczołowicie ułożonym kokiem, który z pewnością odebrałby jej postaci część niezwykłego uroku.

Jej szafa jest pełna dżinsowych spodni i luźnych koszulek, w których czuje się najlepiej. Najważniejszą cechą ubrań jest więc dla mojej mamy ich wygoda i uniwersalność, która musi wpasować się w napięty grafik dnia. Nie oznacza to jednak, że mama jest wolna od kobiecej słabości do fatałaszków – z upodobaniem przegląda czasopisma o modzie i wielką przyjemność sprawia jej wyjście na przyjęcie, czy kolację w eleganckiej sukience, którą zazwyczaj zaraz po zakupie przerabia wedle własnego wyobrażenia o kreacji idealnej. Mama jest wielką indywidualistką, toteż firmom odzieżowym byłoby bardzo trudno sprostać jej nieszablonowym oczekiwaniom. W każdym przypadku musi być kolorowo i z lekką nutką szaleństwa, toteż zarówno jej stroje dzienne, jak i wieczorowe, w dużej mierze odpowiadają jej charakterowi.

W wyglądzie zewnętrznym mojej mamy najbardziej lubię jej dłonie – nieco spracowane, ale zawsze ciepłe i miękkie. Kojarzą mi się z dzieciństwem i poczuciem niesamowitego bezpieczeństwa, jakie mi wtedy dawały. Bardzo lubię ich zapach i przypominam go sobie zawsze wtedy, kiedy jesteśmy daleko od siebie.

Dla mojej rodzicielki nie istnieją problemy zbyt trudne, by jej rozwiązać, sytuacje bez wyjścia, ani powody do nieskończonego smutku. Uczę się od niej wielkiego optymizmu i życzliwości dla innych ludzi, starając się – wedle jej porady – znaleźć coś dobrego i wartego pochwały w każdym z nich.