Adam Mickiewicz „Dziady” - Motyw miłości w „Dziadach” - opracowanie

Temat miłości zajmuje bardzo ważne miejsce w motywice literackiej. Szczególne miejsce zajmował on w literaturze romantycznej. Można to zauważyć na przykład w Mickiewiczowskich „Dziadach” (cz III i IV).

W VI części „Dziadów” autor przedstawia nam nieszczęśliwą miłość, jaką obdarowywał główny bohater swoją ukochaną. Gustaw jak przystało na romantycznego kochanka, rozpaczał po stracie kochanki. Kochał ją bardzo mocno i sądził, że i ona odwzajemnia to uczucie. Tak jednak nie było. Podczas jego nieobecności kobieta postanowiła poślubić człowieka, którego nie kochała. Głębokie uczucia Gustawa mieszają się z rozgoryczeniem i złością jakimi darzy ukochaną, za to, że nie chce z nim być, iż nie interesuje się jego losem. Swoje dalsze życie traktuje jako karę. Został on pozbawiony miłości i nie widział już dalszego sensu życia. Jak możemy przypuszczać, popełnił on samobójstwo z tego powodu, za które później przyszło mu cierpieć jako zjawie, upiorowi.

Jego całkowitym przeciwieństwem jest Konrad z III części „Dziadów”. Całą swoją miłość i zainteresowanie zwraca on na swoja ojczyznę. Jest ona dla niego najważniejsza. Pragnie on dołożyć wszelkich starań, aby jego kraj nękany przez zaborców mógł wreszcie uzyskać utraconą, ale wielce upragnioną wolność. Nie ma więc w jego życiu miejsca na miłość do kobiety. Cała jego uwaga i zainteresowanie zwrócone jest w kierunku ojczyzny. Jest ona najważniejsza.

Reasumując, na podstawie obu tych bohaterów, widzimy jak różna może być miłość. Gustaw, poznał niebo i piekło jeszcze za życia, zaznając jej słodyczy i goryczy. Obawia się, że  z powodu nieszczęśliwego zakochania nie pójdzie po śmierci do nieba, gdyż:
„kto za życia choć raz był w niebie,
ten po śmierci nie trafi ni razu”.

Natomiast inaczej jest z miłością Konrada, on całe swoje zainteresowanie poświęca ojczyźnie. Poświęca on się dla wyższych celów, za które uważa niepodległość Narodu. Wie, że całą swoją energie powinien poświęcić właśnie tym dążenia.