Rimbaud „Śpiący w kotlinie” - interpretacja i analiza utworu

Jean Artur Rimbaud jest francuskim poetą żyjącym i tworzącym w XIX wieku. Nazywany poetą przeklętym, niezrozumiały przez ówczesne środowisko twórcze, natchnienia i doznań poszukiwał w narkotycznych wizjach. Jego homoseksualny romans odbił się szerokim echem na paryskiej scenie kulturalnej.

W utworze „Śpiący w kotlinie” Rimbaud ukazuje piękno śmierci. Poprzez personalizację śmierci uwydatnia jej magiczny i tajemniczy wymiar. Wiersz ma budowę sonetu, posiada cztery zwrotki, z których dwie pierwsze są czterowersowe, a dwie ostatnie – trzywersowe. Podmiotem lirycznym wiersza jest osoba relacjonująca widziany przez siebie krajobraz. Nie stara się ona oceniać ani wartościować; wydaje się, że każdy wers jest napisany wcelu dokładniejszego przedstawienia czytelnikowi sytuacji lirycznej.

W pierwszej zwrotce ma miejsce metaforyczny, malowniczy opis kotliny. Rimbaud posługuje się licznymi środkami artystycznego wyrazu, tj. epitety: „bujnej zieleni”, „młody żołnierz”, metafory: „śpiewna rzeka”, „zieleń promieniami lita”, personifikacje: „trawa miękkie łoże ściele”, „dumnym słońcem”. 

Po opisie kotliny, którą czytelnik może sobie doskonale wyobrazić,...