Ignacy Krasicki - biografia, życiorys

„Książę poetów”, najwybitniejszy twórca epoki oświecenia – tak określano niegdyś, a również i dziś, Ignacego Krasickiego. Pisarz, poeta, a za razem publicysta urodził się 3 lutego 1735 roku w Dubiecku. Pochodził z możnej rodziny herbu Rogala. Posiadali oni tytuł hrabiów Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Była to rodzina bardzo zacna. Ojciec, Jan Boży, pełnił funkcję kasztelana chełmskiego, a także był senatorem na sejm.

Krasicki był młodzieńcem bardzo dobrze wykształconym. Od roku 1743 do 1750 pobierał naukę w Jezuickim Kolegium Lwowskim. Rok po jego ukończeniu wstąpił do seminarium duchownego, które znajdowało się przy kościele Św. Krzyża w Warszawie. Święcenia kapłańskie przyjął w roku 1759. Najpierw został kanonikiem kijowskim, a niespełna trzy lata później – kanonikiem katedry przemyskiej.

Pomimo tego, że – jak wspomniano wcześniej – Krasicki był wykształcony, postanowił wyruszyć do Rzymu, gdzie w latach 1759-1761 uzupełniał i doskonalił swoją wiedzę. W dwa lata po powrocie do kraju objął funkcję sekretarza prymasa Władysława Aleksandra Łubieńskiego, co było dużym zaszczytem. W 1766 roku Krasicki był księdzem kanonikiem biskupa warmińskiego, a następnie kapelanem króla Stanisława II Augusta. W tym samym roku, w grudniu, mianowano Krasickiego biskupem warmińskim. Został senatorem Rzeczypospolitej, a także nadany mu został książęcy tytuł. Niedługo przed śmiercią Krasicki zyskał godność arcybiskupa gnieźnieńskiego.

Nie tylko sprawy religii zajmowały księdza-poetę. Oprócz dbania o swoje probostwa i zgłębiania wiedzy na tematy związane z religią, Krasicki żywo interesował się kulturą i sztuką. Był jednym ze współtwórców słynnych „obiadów czwartkowych”. Sam stworzył obszerne zbiory bajek i satyr. Należą do nich np. utwory „Przyjaciele”, „Żółw i mysz”, „Wilk i owce” czy „Czapla, ryby i raki”. Bohaterami tych utworów są głównie zwierzęta, rzadziej ludzie. W sposób humorystyczny przedstawiał on problemy społeczne, moralne i polityczne dotyczące kraju i Polaków doby oświecenia. Również tej tematyce poświęcił poematy heroikomiczne pt.: „Monachomachia”, „Antymonachomachia” czy „Myszeida”. Z kolei powieść zatytułowana „Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki” mówi o prostym szlachcicu, który doznaje samych przykrych przeżyć. W konsekwencji trafia na wyspę zwaną Nipu, gdzie przechodzi metamorfozę. Z typowego, niezaradnego, ale też leniwego, człowieka staje się pracowitym i roztropnym gospodarzem. Był to pierwszy taki utwór zrealizowany na gruncie polskim.

Zaznaczyć trzeba, że spuścizna literacka, jaką pozostawił po sobie Krasicki, jest bardzo duża. Zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę fakt, że jako poeta i pisarz zadebiutował on mając przeszło czterdzieści lat. Pierwszym opublikowanym utworem literata był „Hymn do miłości Ojczyzny”.

Ignacy Krasicki zmarł 14 marca 1811 roku w Berlinie.