Cyprian Kamil Norwid „Klaskaniem mając obrzękłe prawice...” - interpretacja i analiza wiersza

Wiersz Cypriana Kamila pod tytułem „Klaskaniem mając obrzękłe prawice” został napisany w roku 1858 i umieszczony w tomiku „Vademecum”. W wierszu tym podmiot liryczny ocenia otaczający go świat, oraz mówi nam o sobie, o własnych odczuciach z tym związanych.

W utworze tym podmiot liryczny możemy utożsamiać z samym autorem. Uważa on, że w złym świecie, lud znudzony już jest wyłącznie pieśnią, nawołuje on do walki, pragnie jakiś konkretnych czynów. Łaknie on zmian, ponieważ w ojczyźnie wciąż jest „ciemno”, czyli jak można zrozumieć nadal panuje tam czas niepewności, terror szerzy się wśród mieszkańców jego ojczyzny, jak utrzymuje podmiot liryczny:
„Klaskaniem mając obrzękłe prawice,
  Znudzony pieśnią, lud wołał o czyny;
  Wzdychały jeszcze dorodne wawrzyny,
  Konary swymi wietrząc błyskawice.
  Było w Ojczyźnie laurowo i ciemno
  I już ni miejsca dawano, ni godzin”.

W takim miejscu, w takiej atmosferze pojawia się nowy poeta, którym jest sam Norwid.  Jest on niejako osamotniony w swych poglądach, ponieważ nie stara się naśladować innych wielkich wieszczów, takich jak Mickiewicz czy Słowacki, tylko podążać własną drogą.

Przez...