Motyw buntu - Bunt w literaturze - przykłady, opracowanie

Bohaterowie literaccy bardzo często buntowali się przeciwko Bogu, innym ludziom, władzy czy ustanowionym normom społecznym. Jednak ich postawy różniły się od siebie, bo każda z postaci miała swój własny sposób na zmianę nieakceptowanej rzeczywistości.

Antygona jako przykład buntu w literaturze

Antygona jest tytułową bohaterką tragedii Sofoklesa. Kreon, władca Teb zabronił jej pochowania brata, który zginął w walce. Uważał bowiem, że Polinik jest zdrajcą. Bohaterka postanowiła jednak urządzić bratu pochówek, bo jej zdaniem był to obowiązek moralny i religijny. W ten sposób zbuntowała się przeciwko Kreonowi, który reprezentował władzę ziemską. Za swoje nieposłuszeństwo została skazana na śmierć. Nie chcąc czekać na ostatnie chwile, popełniła samobójstwo. Do dziś Antygona uznawana jest za osobę, która zbuntowała się przeciwko władzy, ponieważ broniła swoich racji i przekonań.

Prometeusz jako przykład buntu w literaturze

Prometeusz to bohater mitologii greckiej, który według wierzeń uważany jest za twórcę człowieka. Mężczyzna nie był jednak zadowolony ze swojego dzieła. Jego człowiek był słaby i niezaradny życiowo. Prometeusz tak bardzo kochał ludzi, że postanowił im pomóc i nauczyć podstawowych umiejętności. Zakradł się do spichlerza ognia niebieskiego na Olimpie i zabrał jeden z płomieni. Była to ogromna zbrodnia, bo dotyczyła bezpośrednio wszystkich bogów mitologicznych. Prometeusz wiedział, że popełnia błąd, że sprzeciwia się bogom, ale nie mógł spokojnie patrzeć na ludzkie cierpienie. Bohater ten uznawany jest za buntownika, który jednak miał szlachetny cel.

"Treny" Kochanowskiego jako przykład buntu w literaturze

Jak Kochanowski, najwybitniejszy przedstawiciel polskiego renesansu zawsze był bardzo wierzący i wierzył w boską opatrzność. Jednak kiedy umarła jego ukochana córeczka Urszulka, mężczyzna zaprzeczył podstawowym wartościom życiowym, a także chrześcijańskim. Uważał, że Bóg musiał się pomylić, popełnić błąd, a w ten sposób zakwestionował jego moc i nieomylność. W Trenie X Kochanowski zwraca się do córeczki : „Gdzieśkolwiek jest, jeśliś jest…”. Słowa te świadczą o zwątpieniu w istnienie życia po śmierci, a tym samym również w istnienie Boga. Jest to spowodowane ogromnym cierpieniem, jakiego doświadcza ojciec po stracie dziecka. Ale można to uznać także za bunt, ponieważ wątpienie w Pana jest największym buntem w religii chrześcijańskiej. 
   
Wielu bohaterów literackich buntowało się i walczyło o swoje prawa. Niektórzy robili to jawnie, jak Antygona i Prometeusz, inni nieświadomie, ponieważ zbyt mocno cierpieli. Uważam, że bunt jest wartościowy, jeśli można go racjonalnie argumentować.