Czy „Lalka” Bolesława Prusa może być obrazem współczesnego nam świata?

„Lalka” Bolesława Prusa, mimo iż jej akcja rozgrywa się w XIX wieku, jest historią uniwersalną, którą można bez problemu umieścić w każdej epoce, również we współczesnych nam czasach. Wiele tematów podjętych przez autora nie straciło na aktualności, a między społeczeństwem opisanym w powieści Prusa i współczesnym nam zauważamy wiele podobieństw. Szczególnie widoczna jest analogię pomiędzy trzema pokoleniami z „Lalki” Prusa, a trzema generacjami dzisiejszej Polski.

Nasi pradziadkowie i dziadkowie urodzili się w okresie wojennym lub powojennym. Walczyli o Polskę, odbudowywali ją własnymi rękami. Często byli biedni, nie mieli wielu środków do życia. Żyli w czasach Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej (PRL) i byli zmuszani do szacunku dla panującego ustroju i władzy, do członkostwa w organizacjach młodzieżowych takich jak Socjalistyczny Związek Studentów Polskich czy Związek Harcerstwa Polskiego. Musieli zaakceptować robienie zakupów w sklepach za okazaniem kartek, mieszkanie w PGR-ach czy godzinę policyjną. Nasi dziadkowie, żyjący także w czasach współczesnych, w XXI wieku, często wracają do okresu swojej młodości i z sentymentem wspominają życie w PRL-u. Znajdują się w tej samej sytuacji, co  Ignacy Rzecki w powieści „Lalka”. W swoim zachowaniu, poglądach, wystroju mieszkań czy stylu ubierania przypominają ludzi z dawnej epoki.

Naszych rodziców można przyrównać do głównego bohatera powieści „Lalka”. Stanisław Wokulski urodził się na przełomie dwóch epok. Wychowany był według haseł romantycznych, ale żył w pozytywizmie. Był rozdarty pomiędzy dwoma diametralnie różnymi okresami w dziejach. Podobnie, ludzie urodzeni mniej więcej w latach sześćdziesiątych XX wieku żyją na przełomie czasów PRL i obecnych. Pamiętają trudne i szare czasy, w których się wychowywali. Kiedyś wiele rzeczy było dla nich wówczas niedostępnych i nieosiągalnych. Musieli zadowolić się tym, co było. Kiedy rozpoczynali dorosłe życie i swoje kariery zawodowe, dla Polski nadchodziły nowe czasy - rozwoju i zmian. Wszystkie zamknięte do tej pory granice stawały się otwarte, pojawiły się nowe możliwości, a w sklepach nie brakowało niczego.

Osoby urodzone po 1989 roku możemy porównać do reprezentanta najmłodszego pokolenia w powieści Bolesława Prusa, Juliana Ochockiego. Urodziły się i wychowały we współczesnych czasach, na przełomie XX i XXI wieku. Żyją według obecnie ustalonych trendów i wartości. Otwarci na świat, podążają za wysokim wykształceniem, karierą zawodową i samodzielnością.

Podsumowując, na przełomie wieków XX i XXI wśród obywateli Polski możemy odnaleźć zarówno odpowiedniki Stanisława Wokulskiego - rozdartego pomiędzy dwiema epokami, Juliana Ochockiego - wierzącego w potęgę nauki i możliwości, jakie ma mu do zaoferowania świat oraz Ignacego Rzeckiego - mimo upływu lat i rewolucyjnych zmian w państwie, żyjącego według starych zasad.