Czy zgadzasz się z opinią, że łatwiej zmienić świat niż siebie? Uzasadnij swoje zdanie, odwołując się do przykładów literackich: „Hamlet” (William Szekspir), „Kordian” (Juliusz Słowacki), Judym („Ludzie bezdomni” Stefan Żeromski), „Lord Jim” (Joseph Conr

Aby udzielić odpowiedzi na pytanie, czy łatwiej zmienić świat czy siebie, należy bliżej przyjrzeć się bohaterom literackim, których łączy idealistyczne podejście do świata i wielka chęć dokonania w nim pozytywnych zmian.

Bohater powieści Josepha Conrada pt.: „Lord Jim” to idealista, kierujący się honorem. O tym, że chce czynić świat dobrym i przyjaznym świadczy jego pobyt na Patusanie. Sam też jest niezmiernie wymagający względem siebie. Mając świadomość, że każdy popełnia błędy, postanowił dać drugą szansę Brownowi i jego załodze, chcąc uniknąć przemocy. Nie przypuszczał, że zostanie zdradzony i dojdzie do rzezi mieszkańców Patusanu. Jim kierował się zatem dobrem, jednak paradoksalnie dobro nie było wynikiem jego postępowania.

Tomasz Judym to bohater powieści Stefana Żeromskiego pt.: „Ludzie bezdomni”. Wywodzący się z biednej rodziny młodzieniec tylko dzięki wielkiemu poświęceniu i samozaparciu zdobył wykształcenie i zawód lekarza. By odwdzięczyć się za swój sukces, postanowił poświęcić życie pomocy biednym. Jego decyzja zawisła na włosku w momencie, gdy poznał Joannę. Wchodząc w coraz bliższe relacje z tą kobietą, zauważył, że oddala się od swojego posłannictwa. Dokonał więc wyboru - odrzucił ukochaną. Swoją decyzję tłumaczył w ten sposób, że rodzina i dzieci zamkną jego oczy na cierpienie biednych.

Kordian to tytułowy bohater dramatu Juliusza Słowackiego. W wielu sytuacjach nie potrafił odstąpić od swoich racji, zmienić swojego postępowania. Kulminacyjnym momentem jego życia jest plan zabicia cara, co ułatwiłoby wyswobodzenie Polski. Kordian jest całkowicie pewny słuszności tego czynu. Dotychczas bezkompromisowy bohater, który nie chciał dostosować się do świata, nie potrafi jednak pójść obraną drogą – mdleje pod salą cara. Być może stało się to za sprawą grożącej mu hańby lub kary za zabójstwo.

Hamlet, będący tytułowym bohaterem dramatu Szekspira, obiecuje pomścić ojca i usunąć z dworu królewskiego zdradę i kłamstwo. Dokonać tego ma przez uśmiercenie Klaudiusza, uwikłanego w spisek przeciw prawowitemu władcy. Długo nie może zdobyć się na ten czyn, ponieważ nie chce krzywdzić matki. Ostatecznie zabija uzurpatora, po czym sam umiera, raniony zatrutym floretem.

Wszyscy ci bohaterowie odznaczyli się walką z nieprzyjaznym dla nich światem. Próbowali zmienić go na lepsze. Oczywiście każdy czynił to w inny sposób, kierując się innymi przesłankami. W oparciu o ich losy można wysunąć twierdzenie, że człowiek jest bezradny względem porządku panującego na świecie. Jim i Hamlet starania swoje przypłacają śmiercią; nie wiemy, co dzieje się z Kordianem, gdyż dramat ma otwarte zakończenie. Nawet Tomasz Judym przypłacił swoją decyzję wielkim cierpieniem – był jak rozdarta sosna, rozerwany między dwoma pragnieniami. Dążenia wszystkich tych postaci były skierowane na zmianę świata.

Próbując zaprowadzić nowy porządek w świecie, człowiek skazany jest na walkę z wieloma przeciwnościami, kryjącymi się często pod postacią praw, zwyczajów, innych ludzi, a nawet swoich własnych słabości. Często wprowadzając nowe wartości, autorytety, idee i skupiając się na nich, zapomina o sobie. Dlatego przychylam się do opinii, że łatwiej zmienić świat niż siebie, ale z jedną modyfikacją: według mnie, łatwiej jest próbować zmienić świat niż zmieniać go faktycznie.