Za co warto kochać życie?

Przyzwyczailiśmy się myśleć o życiu jako o wielkim i niepowtarzalnym darze. Tak traktuje je nasza kultura i cywilizacja, uznając je za najwyższą wartość. Ale dlaczego jest ono takim darem? Co sprawia, że warto jest żyć, a nawet kochać życie? To pytanie nie ma jednej uniwersalnej odpowiedzi, każdy musi sam odnaleźć na nie odpowiedź. Szukamy jej, czasem nie zdając sobie z tego sprawy, poprzez dążenie do szczęścia. Podpowiedzi można też szukać w literaturze, która wskazuje kilka kierunków.

„W życiu piękne są tylko chwile”, jak mówią słowa popularnej piosenki. Za te chwile właśnie można je kochać. Ulotne momenty szczęścia, małych radości i wielkich uniesień. Powiew wiosny, szalony taniec, uścisk dłoni, zapach knowali – wszystko może być powodem do radości. Doskonale oddał to Szekspir w jednym z sonetów pisząc: „(...) trwaj chwilo jesteś piękna./ Nim noc się skończy i rozmyje złudzenia/ Cieszmy się, bo dane nam było coś poczuć/ Mimo strachu, że tak wiele do stracenia”. Te słowa mogłyby stać się mottem dla impresjonistów, pragnących zachować na wieczność chwile piękna i szczęścia.

Podobny zachwyt nad życiem przejawia się w poezji Jana Twardowskiego. Jego wiersze to często spostrzeżenia bacznego obserwatora przyrody, który w każdym stworzeniu potrafi dostrzec piękno, przejaw Boskiej doskonałości, który widzi, „(...) że najładniej w gnieździe czyżyka/ że biały dziwaczek zakwita kiedy deszcz pada/ że motyl odróżnia żółte od zielonego/ że matkę może przypomnieć jeden krzyżyk włóczki/ że rybitwa fruwa z jaskółczym ogonem/ że wierzba w fujarce smutna przy krowach wesoła”. Życie można kochać za takie drobiazgi, które sprawiają radość.

Innych pochłaniają wielkie idee, sprawy najwyższej wagi, którym gotowi są poświęcić całe życie. Największą siłą, opiewaną przez twórców wszystkich epok, jest miłość, która, nawet jeśli napotyka ogromne przeszkody, sprawia, że życie warte jest tego, by je kochać.

Romantycy skupiali swe wysiłki, by wyzwolić się spod jarzma zaborców. Wizja wolnej ojczyzny była warta ceny życia; podobnie jak dla pozytywistów – idee pracy organicznej. Dziś hasła te mogą się wydawać przestarzałe, ale każdy ma swoje wielkie pragnienia, ambicje, idee, które nadają jego życiu sens i wartość. Właśnie za sprawy najwyższej wagi warto kochać życie.  

Wreszcie warto je kochać za to, że jest, że się nam przydarza i że możemy je dzielić z innymi. Chyba każdy ma kogoś bliskiego, z kim każda chwila jest piękniejsza. To właśnie bliskie osoby, rodzina, przyjaciele sprawiają, że warto przez życie przejść z godnością, dostrzegając w nim przede wszystkim jasne strony.