Obraz, rola i znaczenie przyrody w utworach romantycznych - w oparciu o wybrane utwory

Romantyzm, jak żadna inna epoka, wyniosła na piedestał przyrodę i naturę. Praktycznie wszystkie ważniejsze dzieła tej epoki kładą duży nacisk na obecność przyrody w życiu człowieka (w tym przypadku bohatera romantycznego), który znajduje ukojenie jedynie w jej słodkim cieniu. Już Johann Wolfgang Goethe w swoim najsłynniejszym dziele – „Cierpieniach młodego Wertera” podkreśla, jak wielkim skarbem dla serca człowieka jest natura.

Tytułowy bohater tej powieści epistolarnej to młody Werter – nieszczęśliwie zakochany, cierpiący na Weltschmerz (ból istnienia), nie mogący pogodzić się z zastanym systemem społecznym. Izoluje się od ludzi, ucieka na łono przyrody, aby tam odetchnąć. Czasami wykonuje szkice drzew, czy pejzaży, które przypadły mu do serca. Przyroda jest tutaj skontrastowana z postępem cywilizacyjnym. Natura to to, co pierwotne, czego jeszcze cywilizacja w swojej zaborczości nie zagarnęła. To oaza spokoju, miejsce, gdzie można być choć przez chwilę szczęśliwym i można zapomnieć wszystkich problemach. Przyroda jest jednocześnie obiektywnym obserwatorem zdarzeń i najlepszym przyjacielem głównego bohatera. 

Innym, choć też bardzo reprezentatywnym przykładem jest obraz przyrody w „Balladach i romansach”...