Józef Bedier „Dzieje Tristana i Izoldy” - problematyka utworu

„Dzieje Tristana i Izoldy” powstały w okresie średniowiecza. Funkcjonowało wówczas wiele wersji legendy. Współcześnie znana wersja została spisana w 1900 roku przez Józefa Bediera. Z języka francuskiego na język polski legendę przetłumaczył Tadeusz Boy-Żeleński w 1914 roku.

Problematyka legendy oscyluje wokół motywu tragicznej miłości. Autor opowieści pisze o uczuciu fatalnym, silniejszym od praw ludzkich i woli człowieka. Miłość ta jest nieposkromiona i nieogarniona – sprzyja jej Bóg, którego moc jest silniejsza od ziemskich reguł. Uczucie wybucha nagle pomiędzy dwojgiem ludźmi. Tristan jest walecznym i odważnym rycerzem, wybranym spośród innych przez króla, dzięki swojemu bohaterskiemu zachowaniu.

W młodości odebrał nauki, które teraz owocowały, a wyróżniająca go lojalność i przestrzeganie kodeksu rycerskiego zapewniały wyjątkową pozycję na dworze królewskim. Izolda była małżonką króla Marka – była piękną kobietą o jasnych włosach. Jej uroda była dopełniana przez cechy charakteru, które wyróżniały Izoldę spośród innych kobiet tj. hardość, inteligencja, duma czy wrażliwość. Los dwojga ludzi został odmieniony, kiedy podano im magiczny...