Bolesław Prus „Z legend dawnego Egiptu” - charakterystyka Ramzesa

Ramzes jest władcą Egiptu. Jest człowiekiem bardzo starym, rządzi krajem już od pół wieku. Jest schorowany, szykuje się na przyjście śmierci. Władzę ma objąć po nim jego trzydziestoletni wnuk, Horus.

Ramzes prosi lekarza o silnie działający lek, który albo ma go uleczyć, albo przyspieszyć nadejście śmierci. Jest zmęczony chorobą, nie obawia się końca życia. Jest człowiekiem odważnym i silnym, przyzwyczajonym do podejmowania trudnych decyzji.

Ramzes jest bardzo surowym władcą. W młodszych latach był krwiożerczym wojownikiem, prowadzącym wiele wojen i nie mającym litości dla jeńców (obcinano im języki). Jest człowiekiem bardzo wymagającym, zarówno od samego siebie (faraon stwierdza, że nie może władać krajem, jeśli nie jest w stanie utrzymać broni w ręku), jak i członków najbliższej nawet rodziny (jego córka a matka Horusa została pochowana razem z niewolnikami, ponieważ za życia okazywała im zbyt wielką łaskę).

Faraon jest tyranem i despotą, rządzącym swym krajem żelazną ręką. Jego decyzje często krzywdzą niewinnych ludzi. Nie jest jednak władcą w pełni złym. Z całą pewnością troszczy się o swoj naród. W momencie, w którym przeczuwa bliskość śmierci, postanawia oddać władzę w ręce swego wnuka. Nie zgadza się z jego poglądami, lecz akceptuje nieuchronność zmian, jakie przyniesie ze sobą jego śmierć. Swemu kanclerzowi zleca podporządkowanie się każdej decyzji Horusa, ponieważ wierzy, że państwo Egipskie nie może ani przez chwilę pozostać pozbawione władcy.

Ramzes nie jest postacią budzącą sympatię. Surowość i bezwzględność jego charakteru czynią go człowiekiem zimnym i nieprzystępnym, lecz pomimo tego można powiedzieć, że jest dobrym władcą. Jego obiektywizm i nieugięte zasady moralne pozwalają mu na wydawanie sprawiedliwych sądów. Chociaż traktuje swych poddanych bardzo surowo, to niewątpliwie troszczy się o dobro kraju i jego mieszkańców.