Krystyna Siesicka „Zapałka na zakręcie” - Dlaczego warto przeczytać książkę Krystyny Siesickiej?

„Zapałka na zakręcie” Krystyny Siesickej opowiada o niełatwej relacji dwojga młodych ludzi. Pierwsze wydanie książki ukazało się w 1966 roku. Mimo, że od tego czasu minęło ponad 40 lat, to treści w niej zawarte są wciąż aktualne.

Dwoje nastolatków, Mada i Marcin, poznaje się podczas wakacji spędzanych w Osadzie, miejscu, gdzie przyjeżdżają ludzie zmęczeni gwarem miasta. Początki ich znajomości są trudne. Marcin okazuje się wycofanym, zamkniętym chłopcem, a Mada dumną dziewczyną. Wciąż poszukują swego towarzystwa, jednak ich spotkania przepełnione są nieufnością i pełne niedopowiedzeń. Początkowo poznajemy tylko emocje Mady. Z jej rozmów z koleżanką oraz z prowadzonego ze samą sobą dialogu, dowiadujemy się o narastającym w niej uczuciu do Marcina. Chłopak jednak wciąż utrzymuje dystans. W pewnym momencie zmienia się narrator. Teraz to Marcin informuje czytelnika o swoich przeżyciach.

Po powrocie do Warszawy Marcin wciąż szuka Mady. Ona również nie przestała o nim myśleć, mimo że ich pożegnanie w Osadzie było chłodne. Przypadkowe spotkanie na przystanku autobusowym staje się początkiem relacji pełnej zarówno niepokoju jak fascynacji i miłości.

Poznajemy również przeszłość chłopca, która wciąż piętnuje wszystkie jego działania. Błąd popełniony przed rokiem sprawił, że utracił on zaufanie mamy,musiał zmienić szkołę i powtarzać klasę. Marcin nie potrafi sobiez tym poradzić, tym bardziej, że konsekwencje tamtych zdarzeń wciąż do niego wracają. Ciężar, który Marcin nosi w sobie, odbija się na jego związku z Madą. Nie ma odwagi wyznać dziewczynie, że przez głupi wybryk ciąży na nim wyrok w zawieszeniu. Mada czuje, że Marcin nie jest z nią szczery. Sytuacja ta sprawia, że Mada pełna najgorszych domysłów, wysnutych ze strzępków informacji zebranych od kolegów, zrywa z Marcinem. Powieść ma jednak kompozycję otwartą, zakończenie nie jest więc jednoznaczne.

Powieść Siesickiej porusza sprawy, z którymi wcześniej czy później będzie musiał się zmierzyć każdy człowiek. W tym wypadku bohaterami są bardzo młodzi ludzie, więc ich brak życiowego doświadczenia czyni akcję powieści jeszcze bardziej dramatyczną. Autorka opisuje emocje towarzyszące pierwszej miłości. Relacje, które usiłują budować modzi ludzie przepełnione są licznymi wątpliwościami. Towarzyszą im również silne emocje związane z kontaktem fizycznym. Autorka pokazuje, że nie należy się ich wstydzić. Jest to normalny etap emocjonalnego rozwoju każdego człowieka. Im bardziej jest się szczerym ze sobą samym, tym łatwiej ten etap przejść.

Jednak najważniejszą, poruszaną w powieści kwestią, jest zaufanie. Siesicka pokazuje, że brak zaufania może zniszczyć każdy związek. Nie należy bać się człowieka, którego kochamy. Trzeba dać mu szansę na własną ocenę sytuacji. Nasz punkt widzenia jest często wypaczony przez brak dystansu. Druga osoba, zwłaszcza ta która kocha, może spojrzeć na sprawę zupełnie inaczej. Marcin bał się, że gdy Mada się dowie, co zrobił odejdzie od niego, potępi go. Stało się odwrotnie. Mada odeszła, bo nie została skazana na domysły, pozostawiona sam na sam ze swoją wyobraźnią.

Marcin rzeczywiście popełnił błąd i został za niego ukarany. Jednak najdotkliwszą karę wymierzył sobie sam. Palący wstyd, którego mimo upływu czasu nie umiał się pozbyć, na długo odebrał mu radość życia. Pamiętać trzeba, że każdy ma prawo popełniać błędy. Najważniejsze jednak, żeby je naprawiać i wyciągać wnioski. Marcin bardzo się starał. Właściwie wszystkie jego późniejsze działania miały za zadanie zadość uczynić popełnionemu wykroczeniu.

Każdy człowiek ma przeszłość. Często w jej zakamarkach kryją się rzeczy, o których wolelibyśmy zapomnieć. Warto czasem dać sobie rozgrzeszenie i pogodzić się z tym co było. Akceptacja samego siebie jest niezbędnym warunkiem do budowania związku z drugim człowiekiem. Jeśli bowiem nie potrafimy wybaczyć sobie,nie będziemy umieli wybaczyć drugiej osobie.