Dwudziestolecie międzywojenne - charakterystyka epoki

Dwudziestolecie międzywojenne to epoka, któa zamknęła się pomiędzy dwoma wojnami światowymi. Okres ten był naznaczony szybkim rozwojem technicznym, gospodarczym i ekonomicznym. Sztuka, w tym literatura, nie zozostawała w tyle. Lata 1918-1939 przyniosły narodziny i rozwój nowych prądów myślowych, takich jak:  behawioryzm, pragmatyzm, psychoanaliza, egzystencjalizm, katastrofizm. Rozwinęły się również nowe nurty poetyckie, takie jak: nadrealizm, neoklasycyzm, ekspresjonizm, futuryzm czy dadaizm. Swoistymi nowinkami była koncepcja futurystyczna i dadaistyczna.

Futuryzm skupił się na przyszłości, jego przedstawiciele fascynowali się techniką, możliwościami maszyn, współczesnością. Propoagowali aktywność i dynamizm. Literatura tworzona przez futurystów opisywała szereg motywów takich jak: miasto, maszyna, fabryka. Z kolei dadaizm to kontrowersyjny nurt, który głosił dowolność, nowgował "wszystko", fascynację witalnością i prymitywizmem. Julian Przyboś opisując ten kierunek stwierdził: "Poematy dadaistyczne mogłaby wybierać i składać papuga kataryniarza. Z obracania mechanicznego młynka do słów nic artystycznego powstać nie może".

Bardzo duży wpływ na sztukę i literaturę tego okresu miała filozofia i psychologia. Ogromnym zainteresowaniem cieszyła się koncepcja Freuda. Psychoanaliza zawładnęła sercami i umysłami ludzi i pozostała w nich do dzisiejszego dnia. Dużym poparciem cieszył się behawiorym Watsona i Pawłowa. Warto też przypomnieć, że to w tym czasie powstały ideologia faszystowska i komunizm.

W dwudziestoleciu powstały wspaniałe powieści, takie jak „Noce i dnie” Marii Dąbrowskiej, które realizowały postulaty realizmu (a również psychoanalizy) oraz „Proces” Franza Fafki – powieść, która będzie mieć ogromny wpływ na cały XX wiek. Innym wielkim tworzącym w tym czasie artystą był Witold Gombrowicz, twórca niezapomnianej „Ferdydurke”.Dwudziestolecie przyniosło również wspaniałą poezję Majakowskiego, przezabawne powieści i opowiadania Haska, pisane strumieniem świadomości "W poszukiwaniu straconego czasu" Prousta i "Ulissesa" Jamesa Jouce'a.

Jak widać z powyższych przykładów, literatura dwudziestolecia była różnorodna i niejednoznacza, rozwijała się równolegle, jednak w różnych kierunkach .

W polskiej literaturze tamtego okresu bardzo dużo się działo. Powstało wiele nowych grup poetyckich o charakterze awangardowym. Przede wszystkim należy tu wymienić: Skamander, Futurystów, Awangardę Krakowska, Drugą Awangardę, Kwadrygę i Żagary.