Biblia - Plagi egipskie - znaczenie plag i streszczenie ich historii

Historia plag egipskich zamieszczona została w Starym Testamencie. W skrócie jej treść przedstawia się w następujący sposób:

Mojżesz i Aaron otrzymali polecenie od Boga, by złagodzić zatwardziałość serca faraona i przekonać go do wypuszczenia Izraelitów na pustynię, by oddali cześć Stwórcy. Pan rozkazał Aaronowi rzucić swoją laskę przed faraonem, a ta przemieni się w węża, wówczas władca pozna moc Boga. Faraon – niewzruszony – nakazał jednak wezwać mędrców, którzy potrafili uczynić ten sam cud swymi rękoma i pomimo tego, że wąż Aaronowy połknął węże przemienione z lasek wróżbitów, serce faraona pozostało niewzruszone.

Następnie Bóg nakazał Mojżeszowi i Aaronowi zamienić wody Nilu w krew – tak, aby wydawały nieprzyjemną woń i nie nadawały się do spożycia. Faraon wezwał po raz kolejny swoich wróżbitów, a ci sprawili podobny cud na jego oczach, dlatego władca nie usłuchał Pana i nie przystał na wypuszczenie ludu na pustynię. Bóg zesłał kolejną plagę na Egipt, a były nią nieprzeliczone ilości żab spadających wprost z nieba. Zapełniły pałac, ulice, domostwa, nie można było uczynić kroku, by się nie natknąć na nie. Faraon kazał Mojżeszowi uprosić Pana, by oddalił żaby, zapewniając gorąco, że spełni Jego prośbę. Jednak gdy żaby zniknęły, serce władcy na nowo stało się twarde. Bóg rozkazał więc Aaronowi uderzyć laską w proch, by ten przemienił się w komary – była to trzecia plaga, która miała dotknąć Egipt. Faraon nie ustąpił również tym razem, pomimo tego, że jego wróżbici nie potrafili już sprawić takiego samego cudu.

Dlatego Bóg rozkazał Mojżeszowi zesłać następną klęskę – nieprzeliczone roje much. Faraon oszukał po raz kolejny Pana i fałszywie przyrzekł, że pozwoli wypuścić lud, by ten mógł oddać cześć Bogu. I tym razem okazało się, że po usunięciu much faraon nie dotrzymał danego słowa. Bóg zesłał więc zarazę na bydło, konie, wielbłądy i inne zwierzęta Egipcjan. Następnie zaś, gdy i to nie przyniosło oczekiwanego skutku, nakazał obrzucić ludzi i bydło wrzodami oraz pryszczami. Serce faraona było zbyt nieczułe, by wysłuchać słów Pana. Ten z kolei, by okazać swoją chwałę i potęgę, rozkazał Mojżeszowi zesłać na ziemię egipską potężny grad. Wyniszczył on posiadłości, plony, połamał drzewa, zabił zwierzęta i ludzi. Tylko na ziemi, na której żyli Izraelici, nie było gradu. Faraon prosił Mojżesza, by ubłagał Pana, aby oddalił swój gniew, a gdy Bóg mu zadośćuczynił, ten ponowie nie wypuścił ludu na pustynię. Bóg zesłał na Egipt kolejno: szarańczę, ciemność. Na końcu rozkazał, by poniosły śmierć wszystkie pierworodne stworzenia – zarówno młode i oseski zwierząt, jak i ludzkie niemowlęta i dzieci.

Śmierć objęła także pierworodnego syna faraona. Zrozpaczony i przerażony potęgą Pana, musiał ustąpić i wypuścił Jego lud na pustynię, by ten oddał Mu chwałę. Dziesięć plag zostało zesłanych na Egipt, aby Bóg mógł okazać poprzez nie swoją potęgę i wszechmoc, a także by dopełniło się wyjście narodu wybranego z Egiptu: „A znaki czyniłem między nimi, aby wiedzieli, że Ja jestem Pan”.