Michaił Bułhakow - biografia, życiorys

Michaił Bułhakow urodził się 15 maja 1891 roku w Kijowie. Ojciec pisarza zajmował się nauczaniem teologii w Kijowskiej Akademii Duchownej. Odszedł on bardzo wcześnie, pozostawiając chłopca i jego matkę. Rodzina Bułhakowów nie była bogata. Można powiedzieć, iż żyli w niedostatku. Mimo tego interesowali się kulturą i sztuką, a zwłaszcza teatrem. Nic więc dziwnego, że doświadczenia i atmosfera domu wpłynęły na Michaiła i zapewne ukształtowały go jako artystę.

Mimo skromnych środków, jakimi dysponowała jego rodzina, twórca ukończył gimnazjum w Kijowie, a następnie rozpoczął naukę na Kijowskim Uniwersytecie św. Włodzimierza, na wydziale medycyny. Studia owe rozpoczął w roku 1909. Cztery lata później, dnia 11 kwietnia, poślubił Tatianę Łappę. Przez wiele kolejnych lat było to bardzo udane małżeństwo. Niestety rozpadło się w okresie, gdy pisarz od roku 1923 piastował posadę redaktora w czasopiśmie „Gudoka”. Rok później, na skutek fascynacji koleżanką z pracy – Lubową Jawgieniewną Biełozierską – jego małżeństwo rozpadło się, a on poślubił nową wybrankę serca.

Autor „Mistrza i Małgorzaty” przez długi okres czasu pracował jako lekarz. Jako że lata jego młodości przypadły na okres pierwszej wojny światowej, praktykował głównie w szpitalach polowych. Od roku 1917 podejmował on poważne próby pisarskie. Po rewolucji październikowej chciał opuścić Rosję, ostatecznie jednak został w ojczyźnie. Cztery lata później wraz z małżonką zamieszkali w Moskwie. Tu Bułhakow rozwijał swój talent. Pisał między innymi do gazet, w przeważającej części były to felietony. W tym okresie powstawały „Zapiski na mankietach”, „Diaboliada” oraz „Biała gwardia”. Ten ostatni utwór został przeredagowany przez pisarza. Na fakt ten miała wpływ śmierć jego ukochanej matki, która odeszła 2 lutego 1922 roku. Utwór, po poprawkach autora, stał się hołdem oddanym zmarłej przez syna. W roku 1927 autor wydał „Morfinę”, która była zapisem jego osobistych przeżyć.

Kolejnym etapem w życiu Bułhakowa było przeprowadzenie się do mieszkania przy ulicy Bolszoj Sadowoj 10. Było to lokum w kamienicy, pod numerem pięćdziesiątym. Otoczenie, w którym pisarz się znalazł, stało się dla niego nową inspiracją. Najprawdopodobniej właśnie to mieszkanie stanowiło pierwowzór owego, o którym Bułhakow pisze w „Mistrzu i Małgorzacie”. Jak już wspomniano wcześniej, Michaił rozstał się ze swoją pierwszą żoną i poślubił Lubowę. Również i ten związek nie przetrwał. W 1931 ożenił się po raz trzeci i ostatni. Ostatnią kobietą, którą kochał, była Helena Siergiejewna Szyłowska. To właśnie ona zainspirowała pisarza do stworzenia postaci Małgorzaty.

W kolejnych latach życia Bułhakow związany był z teatrem. Z polecenia Józefa Stalina rozpoczął pracę w Teatrze Artystycznym. Następnie piastował funkcję konsultanta w Teatrze Młodzieży Robotniczej. Nie był to jego jedyny kontakt ze sceną. Sam tworzył utwory, które później były wystawiane na deskach teatrów. Mowa tu np. o „Iwanie Wasiliewiczu” czy „Aleksandrze Puszkinie”.

Od końca roku 1937 Bułhakow poświęcał się wyłącznie wprowadzaniu poprawek do „Mistrza i Małgorzaty”. Dzieło ukończył 28 maja roku następnego. Sześć brulionów przepisała szwagierka autora. Ostatnie poprawki zostały wprowadzone jeszcze w roku 1940, w lutym. Niestety okazało się, że Michaił zapadł na tę samą chorobę, na skutek której zmarł jego ojciec – nerczycę. Jako lekarz wiedział, jaki czeka go los. Dawał sobie około pół roku życia. Zmarł 10 marca 1940 roku. Jego sława nie słabnie. Zapisał się jako wybitny artysta nie tylko w historii literatury rosyjskiej, ale również światowej.