Opis Becky Thatcher - Mark Twain „Przygody Tomka Sawyera”

Becky Thatcher to córka  Jaffa Thatchera, miejscowego adwokata. Jest obiektem westchnień tytułowego bohatera – Tomka Sawyera. Tomek zakochuje się w niej bez pamięci od pierwszego wejrzenia. Widzi ją jako anioła. „Kiedy przechodził ulicą, na której mieszkał Jeff Thatcher, ujrzał w ogrodzie nieznaną dziewczynkę – uroczą, małą, błękitnooką istotę ze złotymi włosami zaplecionymi w dwa długie warkocze. Ubrana była w letnią, białą sukienkę i wyszywane pantalony”.

Tomek za wszelką cenę próbuje zdobyć jej względy. To nieco nieśmiała, chociaż uparta dziewczynka. Jest bardzo ciekawska i dumna. Potrafi być zazdrosna o Amy Lawrence - poprzednią miłość Tomka, z którą był zaręczony. Udaje chłodną, niedostępną dla ukochanego. Ma swój honor: „Wykonywał wszystkie heroiczne czyny, jakie tylko zdołał wymyślić, cały czas ukradkiem przypatrując się Becky i sprawdzając, czy go widzi. Jednak ona wydawała się być zupełnie nieświadoma jego poczynań. Nie spojrzała ani razu. Czy to możliwe, że w ogóle go nie zauważyła?”

Becky jest załamana po „śmierci” Tomka. Nie może sobie darować, że gdy widziała go po raz ostatni, rozstali się w gniewie. Jest wrażliwa, ma wyrzuty sumienia. Była bardzo do niego przywiązana, jednak gdy następuje jej na odcisk, nie ma dla niego litości. Mści się na Tomku za jego obojętność. Nie znosi być ignorowana. „Usta Becky zadrżały, a do oczu napłynęły jej łzy”. Ukryła te oznaki słabości pod wymuszoną wesołością i dalej trajkotała, jednak teraz nie obchodził jej już ani piknik, ani nic innego. Odeszła tak szybko, jak tylko mogła i ukryła się, aby, jak to mówią kobiety „wypłakać oczy”. Siedziała w podłym nastroju, z urażoną dumą, aż zadzwonił dzwonek. A wówczas wstała z mściwym błyskiem w o czach, odrzuciła warkocze i powiedziała sobie, że wie, co ma robić”.

Becky zdaje się myśleć wyłącznie o swojej urażonej dumie. Chociaż widzi, jak Alfred zalewa atramentem podręcznik ortografii Tomkowi. Pomimo tego, że widzi dziejącą się niesprawiedliwość, nie reaguje, bo ważniejsza jest dla niej duma. Można powiedzieć że przez swoją bezkompromisowość wygląda na jeszcze bardziej dziecinną. Tak się zachowuje, brakuje jej emocjonalnej dojrzałości. Gdy Tomek po raz kolejny wyciąga do niej rękę mówi, że zdaje sobie sprawę tego, że źle postąpił, Becky chłodno mu oświadcza: „Będę wdzięczna, jeśli zachowa pan swoje uwagi dla siebie, panie Tomaszu Sawyer. Ja już nigdy się do pana nie odezwę”. Becky bywa przemądrzała, uczy się bardzo dobrze, zdobywa najlepsze w klasie oceny, ale jest również tchórzliwa. Kiedy Tomek przyznaje się za nią że to on zniszczył książkę nauczyciela, jest jedynie zdolna do podziękowania mu, nie ratuje go od bicia. Sama nigdy nie była przez nauczycieli karana.

Pomimo wszystko Becky to rozsądna dziewczyna. Nie poddaje się zbyt łatwo wyidealizowanym planom Tomka. Zawsze rozważa wszystkie „za” i „przeciw”. Gdy razem z Tomkiem znajdują się zagubieni w jaskini, dziewczynka szybko traci nadzieję na odnalezienie wyjścia, jest tchórzliwa, ma zajęcze serce: „Becky była jednak bardzo słaba. Ogarnęła ją ponura apatia i nie miała ochoty wstawać. Powiedziała, że zaczeka tu, gdzie jest i umrze – to już nie potrwa długo. Powiedziała Tomkowi, żeby wziął linkę i dalej badał korytarze, jeśli ma na to ochotę; prosiła go tylko, by wracał co jakiś czas i mówił do niej. Wymogła na nim obietnicę, że kiedy nadejdzie czas, zostanie z nią i będzie trzymał jąka rękę, dopóki nie będzie po wszystkim”.

Becky to niejednoznaczna postać. Ma wiele wad, ale czasami używa ich jako zalet. To panienka z dobrego domu, myśląca najczęściej o swojej urażonej dumie. To nie pozwala jej otworzyć się na Tomka. Poza tym jest koleżeńska i towarzyska. Ma wiele koleżanek i kolegów. Jest to bohaterka oryginalna, o trudnym charakterze, jednak potrafi być miła, urocza.