Fiodor Dostojewski - biografia, życiorys

Fiodor Michajłowicz Dostojewski przyszedł na świat dnia 30 października 1821 roku w Moskwie. Miał jeszcze sześcioro rodzeństwa (jednego brata i pięć sióstr). Ojciec pisarza, Michał Dostojewski, był ordynatorem jednego z moskiewskich szpitali. Jako dziecko Fiodor przechadzał się po szpitalnym ogrodzie, słuchając rozmów chorych, a i sam często zagadywał rekonwalescentów. Ci byli źródłem niezliczonych historii, których chłopiec wysłuchiwał i które zapamiętywał. Nic więc dziwnego, że pisarz wyrastający w tak ponurym otoczeniu tworzył dzieła, z jednej strony smutne, z drugiej zaś – przepełnione prawdami życiowymi i historiami, które nie są naznaczone piętnem fikcji.

Życie Dostojewskiego, a zwłaszcza dzieciństwo, nie były łatwe. Wydawać by się mogło, że ojciec jest w stanie zapewnić byt rodzinie. Tymczasem mieszkali oni w małym mieszkanku. W dwóch niewielkich pokojach przebywało zawsze więcej niż osiem osób. Wraz z rodziną Dostojewskich na tym małym metrażu zamieszkiwała część służby. Michał Dostojewski ani myślał o zmianie tej sytuacji. Mało tego, pił i znęcał się nad rodziną. Z tego też powodu byli oni obiektem szyderstw. Być może dlatego pisarz uciekał do świata wyobraźni, w którym jednak istniały pewne zasady organizacji świata. Tak jak w jego jednej z najgłośniejszych powieść pt.: „Zbrodnia i kara”.

Matka Fiodora, Maria, zmarła na gruźlicę w roku 1837. Ojciec odszedł niespełna dwa lata później. Jego śmierć owiana jest legendą, która głosi, że po śmierci żony tak bardzo znęcał się nad rodziną i służbą, że ta ostatnia go zamordowała.

Dostojewski w roku 1838 rozpoczął naukę w Wojskowej Szkole Inżynieryjnej. Jako że nigdy nie lubił uczyć się przedmiotów ścisłych, nie był to dla niego okres przyjemny. W wolnych chwilach czytał dzieła światowych klasyków literatury. Mimo niechęci do szkoły ukończył ją w roku 1841 ze stopniem podoficera, a dwa lata później, zdawszy dodatkowe egzaminy, mianowany został oficerem. Przez cały ten czas Fiodor próbował swoich sił i pisał. Niestety utwory te nie zachowały się.

Pisarz udzielał się w inicjatywach społecznych. Chodził na spotkania Koła Pietraszewskiego. Młodzi ludzie dyskutowali tam o sytuacji państwa, kultury i narodu. Dostrzegali, że stan, w jakim znajduje się Rosja, daleki jest od ideału. Próbowali odnaleźć tego przyczynę i zastanawiali się, w jaki sposób naprawić sytuację. Władzom nie podobały się te spotkania, dlatego postanowiły „rozwiązać” grupę aresztując jej członków. Zostali oni skazani na karę śmierci, ale w ostatniej chwili wyrok zmieniono, wymierzając każdemu z nich cztery lata tzw. katorgi.

Dostojewski przebywał w obozie pracy od roku 1950 do 1954. Po wyjściu na wolność wcielono go do armii, gdzie służył przez kolejne sześć lat. Będąc nadal na zesłaniu poznał Marię Dymitriewą Isajewą, z którą w roku 1857 wziął ślub. Prosił również o zwrócenie mu wolności i pozwolenie na powrót do domu, zwłaszcza, że choroba na którą zapadł wcześniej, nasiliła swoje objawy (pisarz chorował na epilepsję). Pięć lat po ślubie zmarła żona Fiodora – Maria. W roku 1867 ożenił się po raz drugi, z Anną Grigoriewną Snitkin.

Dostojewski był autorem takich utworów jak: „Biedni ludzie”, „Sobowtór”, „Biesy”, „Zbrodnia i kara”, „Wspomnienia z domu umarłych” i wielu innych. Jego życie naznaczone było cierpieniem. Czasem nieszczęścia wydarzały się niezależnie od niego, innym razem sam je na siebie sprowadzał. Pozostawił po sobie dzieła, które weszły do klasyki literatury światowej. Choć pisarz zyskał sławę oraz był wojskowym wysokiego szczebla, jego życie nie opływało w dostatki. Jego jedyny brat, Michał, zmarł i pozostawił ogromne długi do spłacenia, czym oczywiście musiał zająć się Fiodor. On sam nie dbał o pomnażanie majątku. Wręcz przeciwnie – trwonił pieniądze będąc zatwardziałym hazardzistą, któremu niestety fortuna nie sprzyjała.

Fiodor Dostojewski zmarł 28 stycznia 1881 roku w Sankt Petersburgu.