Juliusz Słowacki „Balladyna” - charakterystyka Goplany

Goplana jest jedną z postaci fantastycznych, występujących w „Balladynie”. Jest ona wodną nimfą, królową jeziora, zamieszkującą w kryształowym pałacu na jego dnie. Jest bardzo piękna, jej ciało jest delikatne niczym płatki kwiatu. Sama określa siebie słowami „Bańka z kryształu, którą wichry z błękitu fali i barwami kwiatu maluję zorze”.

Goplana jest postacią egoistyczną, cechuje ją typowe dla władców przeświadczenie, że zawsze może mieć wszystko, czego zapragnie. Jest rozpaczliwie zakochana w Grabcu, więc próbuje najpierw zdobyć, później wymusić jego wzajemność. Jest również mściwa - widząc, że nigdy nie zdobędzie miłości mężczyzny, czyni wszystko, by nie dopuścić do jego schadzek z Balladyną. Ostatecznie zamienia Grabca w wierzbę, rosnącą nad brzegiem jeziora.

Postać nimfy ma w sobie wiele elementów tragicznych. Jej losy nie są tak naprawdę zależne od niej; pomimo królewskiej kondycji nie może zaznać szczęścia. Jej miłość do człowieka wytrąca ją z utartych przyzwyczajeń i sprawia, że zawsze już pragnąć będzie czegoś, co nigdy nie może się spełnić. Miłość ta jest w pewnym sensie sprzeczna z naturą, za co Goplana płaci wysoką cenę - cenę własnego szczęścia.

Niewątpliwie Goplana nie jest w pełni postacią negatywną i posiada pewne jasne strony. Jedną z nich jest jej zdolność do dostrzeżenia własnych błędów i przewinień oraz chęć odpokutowania ich. Zostaje wygnana ze swego podwodnego królestwa, lecz zachowuje swą dumę i godność. Podsumowując - możemy stwierdzić, że Goplana nie jest postacią złą, lecz raczej smutną i tragiczną.