Homer „Iliada” - charakterystyka Achillesa

Achilles jest jednym z głównych bohaterów starogreckiego eposu „Iliada”. Przypuszcza się, iż Homer napisał go pomiędzy VIII a VII w. p.n.e. Dzieło to będące eposem bohaterskim, opisuje w głównej mierze poszczególne wątki bitwy trojańskiej, a przede wszystkim gniew Achillesa.

Achilles był synem króla Peleusa oraz nimfy Tetydy. Odebrał staranne wychowanie, gdyż od dzieciństwa szkolił go Chiron, jeden z najzdolniejszych i najmądrzejszych centaurów, wychowawca m.in. Jazona czy Heraklesa. Nauczył on chłopca, jak być dzielnym mężczyzną oraz wpoił mu ideały prawdziwego wojownika. Achilles wiedząc, że jest prawie nieśmiertelny, nie bał się innych wojowników i chętnie szedł w niebezpieczne boje.

Znana jest historia o niezwykłej wytrzymałości Achillesa, która nie obejmowała jednak jednej części jego ciała, mianowicie – pięty. Jego matka bowiem, kiedy był mały, postanowiła zanurzyć go w rzece Styks, co miało zapewnić mu nieśmiertelność. Jednak pięta, za którą trzymała syna, została sucha. Dlatego kiedy strzała wypuszczona z łuku przez Parysa, brata Hektora, trafiła Achillesa w to miejsce – wojownik musiał zginać.

Dalsza część mitu mówi o tym, że zwycięstwo pod Troją nie jest...