C.S. Lewis „Opowieści z Narnii” - opis Białej Czarownicy

Biała Czarownica to postać z jednej z części cyklu „Opowieści z Narnii”. Postać to zdecydowanie negatywna, największa przeciwniczka głównych bohaterów, która nie cofnie się przed niczym, by zachować władzę.

Jadis była nazywana Białą Czarownicą, ponieważ jej twarz miała kolor śniegu. W ogóle królowa kojarzyła się z zimą. Od początku jej panowania, czyli od ponad stu lat, w Narnii nie było wiosny tylko wieczny mróz. Nie tylko jej karnacja, ale także surowość i chłodny sposób bycia przywoływały na myśl nieprzyjazne mroźne dni. Biała Czarownica była wysoka i na swój sposób piękna, jednak jej uroda raczej odpychała niż budziła sympatię. Z białą cerą ostro kontrastowała wyraźna czerwień ust. Królowa poruszała się saniami zaprzężonymi w renifery. Z dumą nosiła swoją królewską koronę. W ręce dzierżyła niebezpieczną różdżkę, którą mogła zamienić każdego w kamień.

Zgodnie z tym, co opowiedziały dzieciom Bobry, w żyłach Białej Czarownicy płynęła krew dżinów i olbrzymów, choć ona sama utrzymywała, że jest potomkinią Adama i Ewy. Była w tym tylko odrobina prawdy, ponieważ w rzeczywistości pochodziła od pierwszej, złej żony Adama, Lilith. Przyszła na świat w świecie Charn, ale po długotrwałej wojnie doprowadziła do jego zagłady wypowiadając Żałosne Słowo. Przez pewien czas pozostawała na ziemi, gdzie jej magia nie miała mocy, ale i tak potrafiła siać zło. W końcu trafiła do Narnii i uzurpowała sobie władzę. Tu jej różdżka odzyskała swoją moc, przez co mogła siać terror i wymuszać posłuszeństwo.

Jadis najbardziej ceni sobie władzę. Dlatego nie chce dopuścić, by odebrał jej ją Aslan i dzieci, choć jest tylko uzurpatorką. Zgodnie z przepowiednią Wielki Lew zdoła ją pokonać, jeśli pomogą mu w tym dwie córy Ewy i dwóch synów Adama. Obawiając się tego, Biała Czarownica kazała uwięzić każde dziecko, które pojawiłoby się w Narnii.

Jako królowa, Jadis jest bardzo wymagająca i okrutna. Każdy przejaw nieposłuszeństwa każe przy pomocy swej magicznej różdżki. Dlatego jej pałac pełen jest kamiennych posągów.  Wśród nich znalazł się także Tumnus, za to, że pozwolił Łucji wrócić do jej świata. Poddani jej nie lubią, tylko boją się jej, marząc o powrocie sprawiedliwego Aslana. O okrucieństwie Białej Czarownicy przekonał się Edmund, który obrażony na Piotra przyłączył się do królowej. Jadis najpierw go rozpieszczała, karmiąc zaczarowanym ptasim mleczkiem, chwaląc jego inteligencję i nazywając najprzystojniejszym z chłopców. Wszystko po to, by uwięzić jego rodzeństwo. Ale gdy tylko odważył się jej sprzeciwić, kazała go związać i karmiła tylko chlebem i wodą. Wreszcie zamierzała go zabić na kamiennym ołtarzu i tylko interwencja Aslana uchroniła go przed pewną śmiercią.

Jak widać królowa potrafi być podstępna i udawać sympatię. Jest przebiegła i umie odgadywać cudze słabości. Edmundowi obiecywała, że zostanie królem, co wpłynęło na jego ambicję. Od początku traktowała go jako narzędzie. Gdy przestał jej być potrzebny, postanowiła go zabić.

Biała Czarownica jest też mściwa. Zgadza się, by Wielki Lew zginął na ołtarzu zamiast Edmunda, ponieważ uważa go za znacznie potężniejszego wroga. Wykorzystuje fakt, że Aslan poddaje się jej dobrowolnie, żeby go poniżyć. Dlatego przed śmiercią, każe go związać grubymi linami, ściąć mu lwią grzywę i założyć kaganiec. Co więcej, zapowiada, że oszczędziła Edmunda tylko tymczasowo, ponieważ postara się zabić go w bitwie. Dopiero potem przebija Wielkiego Lwa nożem. Ostatecznie Jadis ginie od kłów Aslana, którego nie udało jej się zabić. Nie wiedziała bowiem, że zgodnie z odwiecznym prawem, jeśli ktoś sprawiedliwy i bez winy poświęci się na kamiennym ołtarzu w zamian za inną osobę, zmartwychwstanie.